Hlín - 01.01.1967, Blaðsíða 30
28
Hlm
.Það sem gerir náttúru Grænlands alveg sjerstæða, er
hinn margvíslegi stórfengleiki og litskrúð, sem landið á
yfir að ráða í ríkum mæli í hinum undursamlegustu
myndum. Það er ótæmandi yrkisefni fyrir skapandi
ímyndunarafl listamanna, sem jeg óska að eigi eftir að
ausa úr þeim unaðslindum. Mjer finst jeg ekki geta
mynda- eða málverkalaust, með orðum einum, gefið
nokkra ljósa hugmynd um náttúrufegurð Grænlands og
vil því heldur snúa mjer að því að lýsa lífi og lifnaðar-
háttum landsmanna, eins og þeir komu mjer fyrir sjón-
ir þessi tvö ár, sem jeg kyntist þeim í starfi mínu.
Mannfólkið og eiginleikar þess.
Stundum finst mjer jeg vera komin á aðra plánetu
meðal þessa fólks, þó það sjeu næstu nágrannar okkar,
þetta eru náttúrubörn, glöð og góð og mjög söngvin,
ganga jafnvel stundum syngjandi um göturnar á fögr-
um tunglskinsnóttum. — Söngurinn er þeirra yndi. — Jeg
samgleðst þeim innilega, því söngur og hljóðfærasláttur
er líka mitt hjartansmál.
Vanalega eru tvær messur fyrir Grænlendinga á hverj-
um helgum degi hjer í staðnum, og eru þeir iðnir að
sækja kirkju, enda er kirkjan heit og vistleg, og þeir taka
gagngerðan þátt í guðsþjónustunni með því að syngja
allir.
Grænlendingar sýnast eftir útliti að dæma tilheyra
tveim ólíkum kynkvíslum, og getur það meðfram stafað
að því, að þeir hafi blandast Indíánum á leiðinni til
Grænlands, því frá Ameríku, norðanverðri, komu þeir
yfir sundin til Vestur-Grænlands. — Þeir eru einkenni-
lega ólíkir. — Annar flokkurinn: Hátt enni, beint nef,
svipurinn djarfmannlegur og fjörlegur. — Hinn flokk-
urinn: Lágt enni, stuttleitir og breiðleitir, svipurinn
meinleysislegur, en ódjarflegur.