Hlín - 01.01.1967, Blaðsíða 73
Hlin 71
það fyrn mikil, að þær voru fjölmennastar. — Ferðakostn-
aðurinn var vel viðráðanlegur.
Jeg átti kost á að taka þátt í þessari ferð, og er jeg rnjög
þakklát fyrir það, öll ferðin var hin ánægjulegasta og
mjög lærdómsrík.
Námsskeiðið var haldið í Voksenaasen, á ásunum ofan
við Oslo, í húsi því hinu mikla og merka, sem Norðmenn
gáfu Svíum, sem þakklætisvott, vegna hinnar miklu
hjálpar, sem þjóðin veitti Noregi í ófriðnum 1940—45.
Var þarna veitt mikilsverð fjelagsleg fræðsla, mörg og
merkileg erindi flutt, áhrifarík og ógleymanleg. — Einna
athyglisverðast var erindi flutt af skólastjóra Nansens-
skólans á Lillehammer, Hallvard Forfang. — Hann
nefndi erindi sitt: „Hverju eigum við að halda, hverju
eigum við að hafna“. — Stórkostlegt erindi, sem gaman
hefði verið að eiga orði til orðs. — Hann hóf erindi sitt
með því að minnast heimilanna á Norðurlöndum, sem
hefðu verið og væru máttarstoðir þjóðfjelagsins. — Heim-
ilanna, sem báru hita og þunga dagsins, sáu þjóðinni fyr-
ir lífsviðurværi og voru hennar skóli. — Hann vitnaði í
jrjóðsöng Norðmanna: „Ja, vi elsker dette landet med de
tusen hjem“. — Það gæti átt við öll hin Norðurlöndin,
allsstaðar væri heimilið eins konar fjöregg þjóðarinn-
ar.
Annað sameiginlegt fyrir öll Norðurlöndin væri sam-
band Norðurlandabúa við náttúruna og veðurfarið. —
Óvíða gætti eins mikils munar á sumri og vetri, birtu og
myrkri. — Hin síbreytilega náttúra veitir spennu og
skerpir hugann. — Náttúran er vinur vor og fjandmaður,
og norðanmenn verða að heyja harða baráttu við náttúr-
una til þess að geta sigrast á hrjóstri hennar og tíðu
veðrabrigðum. — En hvergi er náttúran jafn ósnortin,
hrein og fersk sem á Norðurlöndum. — Okkur er skylt að
varðveita hana og skila henni óskaddaðri. — Það er vel-
gerningur við menn framtíðarinnar.
Og hann heldur áfram, skólastjórinn: Aldrei höfum