Hlín - 01.01.1967, Blaðsíða 67
Hlin
65
ekki í neinum tengslum við lífið heima. — Foreldrarnir
senda börnin í spurningar fyrir fermingu, þó að þeir fari
sjálfir aldrei til kirkju. — í flestra augum er fermingin
endir bernskunnar, fjölskyldu og vina samkvæmi með
dásamlegum gjöfum. — Það er í sjálfu sjer ekkert nema
gott um það að segja, ef það væri ekki staðreynd, að meiri
hluti þeirra unglinga, sem vinna fermingarheit og ganga
til altaris í fyrsta sinn, og síðasta, a. m. k. þangað til þeirra
eigin börn fermast, og sama ritúalið er endurtekið.
Sumir foreldrar ætla skólunum það hlutverk, að þeir
kenni börnunum ekki aðeins að lesa og skrifa, heldur
einnið hvernig þau eiga að haga sjer, og vanrækja svo að
fylgja því eftir á heimilunum, sem þeim er kent í skól-
unum. — Skólum og kirkju er of oft ætlað Jrað hlutverk,
sem er fyrst og fremst heimilanna að rækja.
Og nú langar mig til að minnast á atriði, sem jeg álít
mikilvægast af öllu, og það er fordæmið. — Að við sjeum
sjálf gott fordæmi börnum okkar, er það sem allt ríður á.
Það á aldrei að segja börnum ósatt. — Aldrei að segja
að við ætlum ekki út að kvöldi, ef við ætlum að gera það.
— Aldrei að segja þeim ósannindi t. d. um það hvaðan
börnin koma — þau munu komast að hinu sanna — og þá
er fyrstu fræjum grunsemda í garð föður og móður sáð.
Hvernig getum við vænst þess, að börnin okkar vaxi
upp sem sannorðir og heiðarlegir borgarar, ef þau vita
að pabbi svíkur undan skatti og hann hælist um af vafa-
sömu braski, sem hann á hlut að? — Hvernig geta þau
vaxið upp með hreinan huga og hjarta, ef þau heyra blót
og klúryrði á sínu eigin heimili? — Ef barnið heyrir móð-
ur sína segja, Jjegar eitthvað á að gera: „Jeg nenni Jrví
ekki“, Jrá þarf ekki að furða sig á því þó að börnin nenni
ekki heldur að gera það, sem þau eiga að gera. — Á sama
hátt er ekki líklegt að sonurinn fari reglulega til kirkju,
ef Jiann sjer föður sinn aldrei fara.
Jeg þekki Jretta af eigin reynslu, því að jeg var svo lán-
söm að eiga foreldra, sem tóku skyldur sínar alvarlega. —
5