Skírnir - 01.01.1956, Page 7
ÍSLENZKUR BÓKMENNTASIGUR
Sænska akademían ákvað á fundi sínum 27. október 1955 að veita
Halldóri Kiljan Laxness bókmenntaverðlaun Nóbels ]>að ár. Þessi ráð-
stöfun kom þeim ekki á óvart, sem málum voru kunnugir, með því að
margoft áður hafði verið talið liklegt, að Halldór hlyti verðlaunin. Að
því hlaut og að reka fyrr eða síðar, að einhver rithöfundur þjóðar, sem
á frá fornu fari og um allar aldir svo háþróaða frásagnarlist sem Islend-
ingar, fengi þessa viðurkenningu. Og ekki fer milli mála, að Akademían
hefir veitt verðugum. Um rökstuðning hennar má að vísu deila, þótt hér
verði eigi gert. Þessi veiting Nóbelsverðlaunanna mun væntanlega verða
talinn merkasti atburður íslenzkrar bókmenntasögu 1955, og þykir Skírni
því hlýða að minnast hans með sérstökum hætti.
Fréttin um veitinguna fór sem logi yfir akur, og var ei um annað
meira rætt fyrst í stað. Skáldið var staddur í Gautaborg, er þessu fór
fram, og barst þangað fjöldi heillaóska, m. a. frá Skírni.
Afhending verðlaunanna fór fram i Hljómleikahöllinni í Stokkhólmi
10. desember 1955. Islenzka Ríkisútvarpið útvarpaði lýsingu á þeirri at-
höfn. Gústaf Adolf Sviakonungur afhenti verðlaunin, en próf. Elías Wessén
flutti erindi um skáldskap Halldórs og ávarpaði hann að lokum á íslenzku.
Um kvöldið var hátíð haldin i ráðhúsi Stokkhólmsborgar. Við það tæki-
færi hélt Halldór Kiljan Laxness ræðu, sem mjög er rómuð að verðleikum.
Að kvöldi 27. októbers, dagsins, sem fréttin barst hingað, minntist Rik-
isútvarpið atburðarins i fréttaauka, sem Steingrimur J. Þorsteinsson flutti.
Rirtist erindi próf. Steingríms hér á eftir. Enn fremur birtir Skírnir rit-
gerð um stil Halldórs eftir Peter Hallberg, dósent í Gautaborg, en hann
hefir manna mest kynnt list Halldórs í Sviþjóð og er einhver lærðastur
maður í verkum hans.
Ritstj.