Skírnir - 01.01.1956, Síða 26
24
Peter Hallberg
Skímir
ar .. ,“.1) Eftir lýsinguna á ljóma verzlunarauglýsinganna
og manniðunni á Market, beinist athyglin aftur að söguhetj-
unni, drengnum, sem safnaði gömlum hlöðum og vindlinga-
stubbum:
Og þarna baksar litli maðurinn minn, sem við komum
auga á fyrir skemmstu, með skjóðuna sína og vasann á
stóru treyjunni sinni fullan af vindlingabútum. Þetta er
hann litli sonur minn, sem er að tína óþverra upp úr svað-
inu í von um að hún móðir hans geti lifað, hann litli
bróðir minn -— ég. Og þegar ég er orðinn stór, ætla ég að
komast í þjónustu hjá Gula Bifreiðafélaginu og fara inn
í bakkabúðir, hvenær sem ég er svangur og kaupa mér
steik. (100—101).
Sömu skipti frá þriðju í fyrstu persónu koma aftur síðar
í sögunni, þegar drengurinn hefir týnt skjóðunni sinni og
leitar hennar í örvæntingu:
Honum stóð þetta á svo miklu, því hann hafði ekki
smakkað vott né þurrt síðan snemma um morguninn, og
hann hafði verið að fylla skjóðuna sína allan daginn í
þeirri von að geta keypt eina dós af baunum. Það er eins
og malbikið gliðni sundur undir fótum manns, þegar mað-
ur hefur tapað síðustu voninni um möguleika til að kaupa
sér eina dós af baunum. Það er eins og maður hafi misst
alla fótfestu í tilverunni, en standi í lausu lofti mitt í
óskapnaðinum, og sólkerfið komið allt á ringulreið. Og
það kemur stór móköggull upp í hálsinn á manni og situr
fastur í miðju vælindinu. Mér kemur þá æfinlega í hug
andlitið á henni móður minni, sem er hlaðið þjáningum,
og stunur hennar, sem eru beittar eins og rakhnífar. (104
—105).
Það er athyglisvert, að áður en skipt er yfir í fyrstu per-
sónu, kemur hér nokkrum sinnum hið hlutlausa orð maSur.
Á eftir kaflanum, sem síðast var vitnað til, kemur hugleið-
ing höfundarins: „Það stendur dálítill drenghnokki á götu-
1) „Og lótusblómiS angar . . .“ birtist fyrst í EimreiSinni 1930 og er
dagsett í San Francisco 25.—31.marz 1928. Hér er vitnað til sögunnar
eftir Fótataki manna (1933).