Skírnir - 01.01.1956, Síða 121
Skírnir
Magnús Jónsson í Vigur
119
annað, sem að gaman mættuð af hafa í minni eigu af kver-
um, þá látið mig það vita með M.“
1 bréfi, dags. 21,janúar 1672, segir Magnús: „Bókina, sem
mig umbiðjið að lesa i til skemmtunar, þori ég ekki út í
þessa óvissu senda.“
Verður nú rakið í höfuðdráttum efni þeirra handrita, sem
runnin eru frá Magnúsi, svo að ljóst verði, hversu stórmerki-
legt bókasafn Magnúsar hefur verið.
Fyrst verður getið Islendingasagna. 1 Árnasafni eru tvö
handrit með fslendingasögum, og eru þar þessar sögur: Egils
saga Skallagrímssonar, Gunnlaugs saga ormstungu, Droplaug-
arsona saga, Grettis saga, Þórðar saga hreðu, Svarfdæla saga,
Valla-Ljóts saga, Arons saga, Fóstbræðra saga, Hávarðar saga
fsfirðings, Hrafns saga Sveinbjarnarsonar, ýmsir íslendinga-
þættir, Sturlunga saga og auk þess saga Árna biskups. í
Landsbókasafni eru tvö handrit með íslendingasögum, og á
þriðja handritinu eru íslendingasögur og riddarasögur. Þess-
ar sögur eru á þeim handritum: Sturlunga saga, Njáls saga,
Víga-Glúms saga, Hænsna-Þóris saga og Vatnsdæla. í Brit-
ish Museum eru þrjú handrit með íslendingasögum. Þar eru
þessar sögur: Sturlunga, Bárðar saga, Þórðar saga hreðu, Kjal-
nesinga saga, Harðar saga og Hólmverja, Hrafnkels saga,
Njála, Eiriks saga rauða, Bjarnar saga Hítdælakappa, saga
Gísla Súrssonar, Króka-Refs saga, Víglundar saga, Finnboga
saga, Ljóvetninga saga, Brodd-Helga saga, Víga-Skútu saga,
Sturlunga, Víga-Glúms saga, Kormáks saga, Bandamanna
saga og Njála. Auk þess eru þar handrit með Færeyinga sögu,
sögu Hákonar Hákonarsonar konungs, Árna Þorlákssonar
biskups, Jóns Hólabiskup og Lárentíus saga.
Má af þessu sjá, að Magnús hefur átt flestar þær íslend-
ingasögur, sem enn eru til, og þær merkustu. Af hinum merk-
ari sögum saknar maður Laxdælu og Eyrbyggju og auk þess
Landnámu og íslendingabókar. Fleiri handrit íslendingasagna
mun Magnús hafa átt. Þannig getur hann um Grettlu, eins
og um sérstaka bók væri að ræða, í bréfi til séra Jóns, tengda-
föður sins, árið 1662. Og ljóst er af máli, sem Páll Vídalín
lögmaður höfðaði gegn Snæbirni Pálssyni, svila sínum, árið