Skírnir - 01.01.1956, Side 206
204
Jón Þórarinsson og Ámi Kristjánsson
Skirnir
umst allir.“ Og keisarafrúin, María Theresía, gaf honum,
auk launa fyrir serenötuna, gullúr sett demöntum og með
mynd keisarafrúarinnar á lokinu. Stuttu síðar kvað þó nokk-
uð við annan tón í bréfi, sem sú tigna frú skrifaði erkiher-
toganum, syni sinum:
„ . .. Þú ættir ekki að íþyngja þér með ónytjungum eða
gefa slíkum mönnum leyfi til að telja sig í þinni þjón-
ustu. Það rýrir álit þjónustuliðsins, þegar þess háttar lýð -
ur rápar um sem ölmusumenn. Hann á auk þess stóra
fjölskyldu.“
„ „ .. , Um áramótin 1771 og 72 lézt erkibiskup-
tar som ar og -nn j Salzburg, sem verið hafði vinveitt-
vaxan í þros í. ^ j)Cjm feðgum, og kom í stað hans Hiero-
nymus greifi af Colloredo, sem engan skilning hafði á snilli-
gáfu Mozarts, en auðmýkti hann og lítilsvirti á margvíslegan
hátt. Á næstu árum hélt Mozart þó að mestu kyrru fyrir í
Salzburg og samdi nú mikinn fjölda tónverka, sem bera vott
um vaxandi þroska. Á einu ári samdi hann t. d. fimm fiðlu-
konserta, og tvær óperur eru frá þessu tímabili, háðar samd-
ar 1775: „La fianta giardiniera“, sem samin var til flutnings
í Munchen, og „II re pastore“. Um fyrrnefndu óperuna skrif-
ar Mozart móður sinni og systur frá Munchen:
„Guði sé lof! Öperan gekk mjög vel. Ég get ekki lýst fyr-
ir mömmu hávaðanum í húsinu á eftir. Það var svo fullt,
að margir, sem vildu, komust ekki inn. Á eftir hverri aríu
voru hræðileg læti með klappi og hrópum: „Meistarinn
lifi!“ Hennar tign, kjörfurstafrúin, kallaði líka bravó
. . .“!)
Um þetta leyti fóru þeir feðgar enn eina ferð til Vínar, og
mun erindið hafa verið að leita eftir stöðu við hirðina fyrir
Wolfgang. Sú umleitun har ekki árangur, en þó varð ferðin
afdrifarík fyrir Mozart, því að hér komst hann aftur í tengsl
við þýzka tónlist. Hann kynntist nú strokkvartettum Haydns,
sem höfðu mikil áhrif á hann, og um þetta leyti semur hann
sjálfur sex strengjakvartetta.
1) 14. janúar 1775.