Skírnir - 01.09.1998, Qupperneq 59

SKÍRNIR ÁGRIP AF KRISTNUM HJÓNABANDSSKILNINGI
329
guðsþjónustu. Það er hin mesta og merkasta þjónusta hér á
jörðu.“51 Barnauppeldi er mesta kærleiksverkið sem maðurinn
getur unnið. Stór hluti þess felst í því að boða barninu fagnaðar-
erindið. Foreldrar eru börnum sínum þannig sem postular, bisk-
upar og prestar. Lúther lofar móðurhlutverkið sem merkast allra
starfa, móðirin ein getur veitt og sýnt barninu svo áþreifanlega
með umhyggju sinni kærleiksvilja Guðs.52
Erfiðleikar í hjónabandi
I afstöðu sinni til skilnaðar fylgdi Lúther Jesú að málum (Mt
19.6) og leit svo á að þeir sem vilja teljast kristnir eigi ekki að
skilja. Það að hjón skilja stafar af því að menn greina ekki að
hjónabandið hvílir í orði Guðs og er sett af honum. Lúther taldi,
eins og áður er getið, að þetta stafaði einnig af því með hvílíkri
léttúð fólk gengur í hjónaband og af vanstillingu fólks í
hjónabandinu.531 ljósi boðorðsins, þú skalt ekki drýgja hór, segir
Lúther að ótryggðin sé versti þjófnaður sem um getur á jörðu. Sá
sem reynist maka sínum ótrúr, hefur ekki einungis rofið hjóna-
bandið, heldur leyst það upp. Brotið er algjört og það liggur al-
farið í hendi þess sem svikinn var að fyrirgefa og halda áfram.54
Lúther lagði í þessu samhengi ríka áherslu á að iðrun yrði að
koma fram og vilji til að bæta sig og hjónabandið. Afgerandi er
hér að sá seki eða sú seka misnoti ekki sáttarviljann til síendur-
tekinna brota, slíkt á ekki að líða.55
Samkvæmt Lúther verða stjórnvöld því að leyfa hjónum að
skilja ef sættir takast ekki. Lúther telur einnig upp aðrar ástæður
fyrir skilnaði, eins og getuleysi, annar aðilinn neiti hinum um
mök eða hjónunum semji alls ekki að öðru leyti. Meginatriðið er
eftir sem áður að hjónum er ekki leyfilegt að hlaupa í sundur eftir
51 WA 10 II, 301 (Vom ehelichen Leben, 1522).
52 WA 10 II, 295, 298 (Vom ehelichen Leben, 1522). í þessu samhengi mætti vísa
til allra þeirra bréía og tilvitnana sem er að finna í ritum Lúthers um fjöl-
skyldulíf hans með Katarínu.
53 BSLK, 615.
54 WA 32, 379 (Das fúnfte, sechste und siebente Kapitel Matthaei gepredigt und
ausgelegt, 1532).
55 WA 32, 379 (Das funfte, sechste und siebente Kapitel Matthaei gepredigt und
ausgelegt, 1532).