Úrval - 01.12.1947, Side 62

Úrval - 01.12.1947, Side 62
60 TJRVAL — Verið þér þá kyrr, ég er viss um, að manninum mínum þykir afskaplega vænt um það. — Jæja þá, sagði hann lágt. — Það er bezt, að ég verði kyrr, og hann lét fallast niður á stól- inn, fullur af tei og sáróánægð- ur. Húsbóndinn kom heim. Mið- degisverðurinn var snæddur. Meðan á máltíðinni stóð, réði Jones ráðum sínum og ákvað að fara klukkan hálf níu. Fjölskyld- an var að velta því fyrir sér, hvort Jones væri heimskur eða geðvondur, eða bara heimskur. Eftir miðdegisverðinn fór f rú- in að „skemmta" honum og sýndi honum Ijósmyndir. Hún sýndi honum allt ljósmyndasafn fjölskyldunnar, feikna kynstur af myndum — myndir af föður- bróður húsbóndans og konu hans, og af bróður frúarinnar og ungum syni hans, bráð- skemmtilega mynd af vini föð- urbróður húsbóndans í indversk- um einkennisbúningi, ákaflega velheppnaða mynd af hundi vin- ar föðurbróður húsbóndans og loks mynd af húsbóndanum á grímudansleik, þar sem hann var búinn eins og f jandinn. Klukkan hálfníu hafði Jones skoðað sjötíu og eina mynd. Eft- ir voru sextíu og níu, sem hann hafði ekki skoðað. Jones stóð upp. . — Nú verð ég að bjóða góða nótt, sagði hann ákveðinn. — Bjóða góða nótt! sögðu húsráðendur. — En klukkan er ekki nema hálf níu? Þurfið þér að gera eitthvað sérstakt? — Nei, ekkert, viðurkenndi hann og muldraði eitthvað um að vera í sex vikur og hló svo vesældarlega. Þá kom það upp úr kafinu að eftirlæti fjölskyldunnar, yngsta barnið, hafði falið hatt Jones og húsbóndinn sagði, að hann yrði að vera kyrr, kveikja sér í pípu og spjalla svolítið. Hús- bóndinn hafði pípuna og orðið og Jones var kyrr. Á hverju augnabliki var hann að því kom- inn að láta til skarar skríða, en hafði ekki þrek til þess. Svo fór húsbóndinn að verða leiður á Jones og tók að ókyrrast, og loks sagði hann í hálfkæringi, að það væri bezt að Jones yrði yfir nóttina, það yrðu einhver ráð með að sjá honum fyrir rúmi. Jones misskildi hann og þakk- aði honum með tárin í augunum, og svo lét húsbóndinn búa Jones rúm í gestaherberginu og kross- bölvaði með sjálfum sér.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Úrval

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.