Úrval - 01.12.1947, Side 118

Úrval - 01.12.1947, Side 118
116 ÚRVAL get einungis tekið að mér þetta mál, hr. Wilde, ef þér fullvissið mig um og leggið við dreng- skap yðar sem enskur heiðurs- maður, að það sé enginn fótur fyrir þessum ásökum, sem á yður eru bornar.“ Wilde lýsti hátíðlega yfir því, líklega að viðlögðum drengskap sínum sem írskur heiðursmað- ur, að áburðurinn væri með öllu tilhæfulaus. Clarke tók þá mál- ið að sér. Eftir að málið var komið á þenna rekspöl, fóru þeir Wilde og Douglas í ferða- lag til Monte Carlo. En Queensberry var ekki iðju- laus á meðan þeir voru í burtu. Hann hafði borið því við, að hann væri að bjarga syni sín- um, en nú snéri hann sér fyrir alvöru að því að eyðileggja hann. Hann fékk sér leynilög- regluþjón og tók að safna sönn- unargögnum. Hann var sífellt á ferðinni, spyrjandi hina og þessa, og var ósínkur að múta þeim, sem gáfu kost á sér til að bera falsvitni í þágu almenns siðgæðis. Með þessu móti tókst honum, ýmist með hótunum, blíðmælgi eða mútum, að fá hóp af kyn- villingum og glæpamönnum, til þess að bera vitni gegn Wilde. Þegar Wilde kom aftur til London, var hann heilan dag í skrifstofu málafærslumanns- ins ásamt Douglas, athugaði framburð Queensberrys og nöfn vitnanna, sem hann hugðist leiða. Þetta opnaði augu Wildes fyrir því, hve aðstaða hans var orðin alvarleg, en það breytti ekki ásetningi hans. * Queensberry-réttarhöldin hóf- ust 3. apríl 1895. Ræða Clarks hefði verið ágæt, ef skjólstæðingurinn hefði verið erkibiskupinn af Kantaraborg, eins og Douglas komst að orði; en þar sem ræðan var aðallega lofgerð um bókmenntaafrek Wildes, og hann lét einnig hjá líða að spyrja hinna venjulegu spurninga að henni lokinm, þá hefði verið betra, að hann hefði þegar hætt öllum afskiptum af málinu. Clark hlýtur að hafa vitað, þegar hann flutti ræðuna, að Wilde var ekki eins saklaus og hann lét; og þess vegna var það skylda hans að sýna fram á, hvílíkt óþverramenni Queens- berry var, og að umhyggja hans fyrir syninum var eintóm hræsni. Það hefur eitthvað kom- ið fyrir, sem hafði þau áhrif, að hann skipti um skoðun. En
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Úrval

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.