Úrval - 01.12.1947, Side 126

Úrval - 01.12.1947, Side 126
124 URVAL. fyrir eins félagslyndan og sæl- lífan mann og hann var. Ensk fangelsi á þeim tímrnn voru ekki annað en kvalastaðir, sem gerðu fangana annaðhvort að glæpamönnum eða vitfirring- um. Fyrsta missirið var Osear í Wandsworth fangelsinu, þar sem ódaunninn var svo mikill í klefanum, að hann gat varla dregið andann, og maturinn óætur. Svo var hann fluttur í Readingfangelsið, sem var talið heldur skárra. Robert Ross lýsir svo yfir- fangaverðinum, Isaacson of- ursta, að hann hafi verið „hrein- asta ófreskja“. Það getur ver- ið, að Readingfangelsi hafi ver- ið heilsusamlegra en Wands- worth, en meðan Isaacson réði þar, og það var um átta mán- aða skeið, var aðbúðin engu betri, fangaverðirnir voru hrott- ar, og fangarnir bjuggu við sí- felldar ógnir. Þetta var ægileg reynsla fyrir Wilde, sem hafði verði haldinn þeirri almennu blekkingu, að mennimir væm að verða betri. Fangavistin full- komnaði þá menntun, sem hófst, þegar hann var handtekinn, og hann varð aldrei samur maður aftur. I febrúar 1893 dó móðir hans. Kona hans var stödd í Genúa, en þrátt fyrir sjúkleika, sem hún þjáðist af, lagði hún á sig erfitt ferðalag til Englands, til þess að hún, en ekki einhver ókunnur, segði honum frá láti móður hans. Hann komst svo við af góðvild hennar, að hann sagði nokkm síðar í bréfi til Ross: „Mér finnst ég hafa leitt slíka óhamingju yfir hana og börnin, að ég hafi ekki rétt til að standa gegn óskum hennar í neinu. Hún var blíð og góð þeg- ar hún kom til mín. Ég treysti henni algerlega.“ Fjölskylda hennar hafði Iengi reynt að fá hana til að sækja um skilnað og hún hafði loks fallist á að skilja að borði og sæng, en þó með samkomulagi við Wilde. Wilde var fús til að samþykkja allt. Áður en hann fór úr fang- elsinu, undirritaði hann skiln- aðarskjalið og fól henni umsjá barnanna, en sjálfur átti hann að fá 150 sterlingspund á ári gegn því skilyrði, að hann byggi ekki hjá Douglas. Gestir máttu nú koma oftar til hans en áður, en hann leyfði aðeins nánustu vinum sínum að heimsækja sig. Hinir raunveru- legu vinir hans voru innan fang- elsisveggjanna, nokkrir fanga-
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Úrval

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.