Hlín - 01.01.1967, Page 16
Samtök.
IJað er óhætt að segja, að fátt eitt er framkvæmt á vor-
um dögum nema með samtökum. — Við lifum á öld sam-
takanna. — Það þarf ekki að telja þau upp, þau eru fram-
kvæmd dag hvern, þau eru óteljandi.
En það skrítna er, að merkar bækur láta það boð út
ganga, að engin samtök hafi átt sjer stað á landi hjer fyr
en Skúli Magnússon, landfógeti, stofnaði verksmiðjur
sínar í Reykjavík á 18. öld.
Til gamans má samt minna á samtök frá fyrri öldum á
landi hjer. Það er þá fyrst, að íslendingabók segir: „Al-
þingi var sett at ráþi Úlfljóts ok allra landsmanna." —
Heimskringla lætur þess getið, að Eyvindur skáldaspillir,
höfuðskáld Norðmanna á 10. öld, hafi orkt drápu um
alla íslendinga, en þeir launuðu svá, at hverr bóndi gaf
honum skattpenning. Sá stóð þrjá penninga silfrs, ok
hvítt í skor. — En er silfrit kom fram á Alþingi, þá rjeðu
menn þat af at fá smíða til at skýra silfrit. — Síðan var
gjörr af feldardálkr, en þaraf var greitt smíðakaupit. —
Þá stóð dálkurinn fimm tígu marka. — Hann sendu þeir
Eyvindi, en Eyvindur ljet höggva sundur dálkinn, ok
keypti sjer bú með.“
Það má nærri geta að samtök hafa verið um gleði,
dansa og víkivaka, hestaat o. fl. — Frásögn er um gleðina
á Hegranesþingi, þar sem Grettir kom fram í dular-
klæðum.
Íslendingar eru samvinnumenn frá fornu fari. — Ýmis-
leg samvinna hefur tíðkast hjer öldum saman á sjó og