Hlín - 01.01.1967, Qupperneq 53

Hlín
51
Helga S. Bjömsdóttir, Hlíðartúni í Mosfellssveit, ein
dóttirin frá Grafarholti, skrifar:
„Solveig var elsta dóttir foreldra minna. — Móðir okk-
ar var mikil handavinnukona, hvort heldur var til ullar-
vinnu eða sauma, og þá var alt unnið heima: Spunnið,
ofið, prjónað og saumað. — Solveig var mjög ung, þegar
henni fórst vel að beita nálinni. — Smásögu heyrði jeg
þess efnis, að móðir okkar hafi snemma látið hana hjálpa
til: A næsta bæ við foreldra mína var ung stúlka, vinnu-
kona, eins og þá var kallað. — Hún var heitbundin bónda-
syninum á bænum, leynilega. Hana langaði mikið til að
gefa honum vesti með útsaumuðum boðöngum, sem þá
þótti mjög stásslegt. — Hún hafði hvorki tíma nje aðrar
ástæður til að gera þetta sjálf, en bað móður mína að
hjálpa sjer, en láta lítið á bera. — Móður mína langaði til
að gera þetta fyrir stúlkuna, því þeim var vel til vina, og
sú vinátta hjelst meðan báðar lifðu, og gekk meira að
segja til okkar systkinanna hjá þessari konu, að móður
minni látinni. — Heimili foreldra minna var mannmargt
og mikið, sem vinna þurfti fyrir jólin, handa því. Þá ljet
móðir mín Solveigu sitja á rúminu fyrir ofan sig (þá sátu
allir á rúmum sínum við vinnu) og hún saumaði í vestis-
boðunguna með mömmu tilsögn og eftirliti, þá var Sol-
veig 7—8 ára. — Stúlkan, sem átti vestið, sagði mjer þetta,
þá orðin roskin kona, hún sagðist lengi hafa geymt boð-
unganna, eftir að vestið var orðið ónothæft, því saumið
hafi verið svo vel gert.
Þegar Solveig var um fermingu, lá móðir okkar veik
um tíma. — Það stóð svo á, að um þetta leyti átti að ferma
þrjú elstu börnin: Steindór, bróður okkar, Pjetur, frænda
okkar og uppeldisbróður, og Solveigu systur, en fötin á
bræðurna voru ósaumuð. — Solveig saumaði þau með til-
sögn mömmu, og það þótti takast vel. — Og eftir að jeg
man eftir saumaði hún allt á okkur systkinin, auk alls
útsaums og baldýringar, sem hún hafði alltaf með hönd-
um, eftir að jeg man vel eftir. — Hún var 11 árum eldri
4*