Hlín - 01.01.1967, Side 101
Hlin
99
Jeg tel það skyldu okkar í dag að kenna íslenska veírn-
aðarlist með öllum sínum sjereinkennum, börnum okkar
og barnabörnum. Og fá hana metna á rjettan hátt eins og
önnur listaverk. Við megum ekki láta það sannast, að það
hafi verið okkar kynslóð — kynslóð hins íslenska fullveld-
is — sem gleymdi menningararfi frá liðnum öldum. Nú
hefir Halldóra Bjamadóttir, kona á tíræðis aldri, lagt
meira af mörkum með bók sinni en nokkur önnur nú-
lifandi kona. Augu okkar hafa opnast, og við ættum all-
ar, hver sem betur getur, að hefja starfið þegar í stað. Þá
mun vel fara.
Fyrirsögn um að prjóna skotthúfu.
Margir kvarta um, að það sje svo vandasamt að prjóna
skotthúfu, að það sje nauðugur einn kostur að hafa
flauelshúfu. Hjer er uppskrift eftir einn hi^« -mesta
húfumeistara á Norðurlandi, Kristjönu á Belgsá í
Fnjóskadal. Húfur hennar eru mjög fínar, svo þessi upp-
fitjun mun vera hæfileg.
Fitja skal upp á 4 prjóna, 75 lykkjur á hvern prjón, og
prjóna svo beint áfram þangað til kominn er 3J/2 senti-
metra breiður bekkur. Þá skal byrja að taka úr og það
með vissri reglu, svo að úrtökulykkjuínar komi sem
sjaldnast á sama stað á prjón, nema með margra umferða
millibili. Fyrst má taka úr síðustu lykkjuna á hverjum
prjón, þannig að næstsíðasta lykkjan er tekin bandlaus
fram af prjóninum og steypt yfir þá síðustu. Það skal ekki
taka framan í lykkjuna, þegar hún er tekin fram að
vinstri handar prjónsoddinum, heldur farið eins í hana
og í þær lykkjur, sem bandið er dregið í gegnum. Þessi að-
ferð er að því leyti betri, að það ber minna á úrtöku-
7*