Hlín - 01.01.1967, Page 106
Garðyrkja.
Ólafur B. Guðmundsson, lyfjafræðingur.
FOLDAR SKART . . .
„Smávinir fagrir, foldar skart,
finn jeg yður öll í haganum enn.
Veitt hefur Fróni mikið og margt
miskunnar faðir, en blindir menn
meta það aldrei eins og ber,
unna því lítt, sem fagurt er,
telja sjer lítinn yndisarð
að annast blómgaðan jurtagarð."
Svo kvað Jónas forðum, og enn skartar foldin okkar
þessum smávinum skáldsins. — Því mætti spyrja: Höfum
við þá nú í dag, eftir hartnær hálfa aðra öld, lært að meta
þá eins og ber? — Vissulega ekki. Enn er sú blinda, sem
skáldið nefnir, alt of almenn. — Þó má segja, að þeim
fjölgi stöðugt, sem telja það nokkurn yndisarð að rækta
og fegra í kringum híbýli sín. — En miðað við allar þær
miklu framfarir, sem orðið hafa á kjörum manna og húsa-
kosti á síðastliðinni öld, virðist sem garðræktin hafi borið
nokkuð skarðan hlut frá borði. — Ef til vill er það ótrú
á ræktunarmöguleika hjer á landi, sem heldur aftur af
mönnum, eða kannske eru þeir farnir að trúa þeirri gömlu
tuggu, að við búum á hjara veraldar, þar sem ekkert sje
hægt að rækta nema gras — og það með harmkvælum! —
Sumir eru jafnvel svo óskaplega miklir íslendingar, að