Hlín - 01.01.1967, Side 146
144
Hlín
dal, sýslumaður í Hvammi og síðar Lárus Blöndal sonur
hans á Kornsá, báðir við mikla rausn og með fjölmenn
heimili.
Á veturna voru oft fengnir þangað hinir færustu kenn-
arar, sem völ var á, — jafnvel frá fjarlægum landshlut-
um, — til þess að kenna sonum þeirra undir skóla. —
Barst vafalaust með þeim markskonar fróðleikur og
kynni af mismunandi vinnuaðferðum. — Auðvitað var
líka lögð áhersla á, að kenna dætrunum „kvenlegar list-
ir“, auk þess allra sjálfsagðasta, að „koma ull í fat og
mjólk í mat.“
Frá prestssetrinu, LFndirfelli, munu einnig hafa breiðst
út margvísleg menningaráhrif, enda voru þar um langt
skeið, hinir mestu merkisprestar og mætar prestkonur. —
í Vatnsdalnum hefst áhuginn fyrir stofnun Kvenna-
skóla Húnvetninga, og þar er hann starfræktur fyrsta
veturinn á prestssetrinu, hjá séra Hjörleifi Einarssyni
(1879) og svo síðar á Hofi (sjá Minningarrit Kvennaskóla
Húnvetninga).
En jafnan eftir að hann fjekk fastan samastað, fyrst á
Ytri-Ey og síðar á Blönduósi, sóttu vatnsdælsku meyjarn-
ar hann vel, og átti „Kvennamentunarsjóður Vatns-
dæla“ góðan þátt í því. — En í skólanum var ætíð lögð
rík áhersla á góða handavinnu, bæði fatasaum og list-
saum. — Þá má og ætla að sjerstæð og óvenjuleg náttúru-
fegurð þroski smekkvísi íbúanna, en Vatnsdalurinn hefir
löngum verið talinn dala fegurstur. — Og það staðfestir
skáldið frá Fagraskógi með þessum ljóðlínum í kvæðinu
„Byggðasafnið":
• „Jeg safna fögrum sveitum
og sumardalinn fann,
sem engan á sinn líka
og allra hjörtu vann.“
í Vatnsdalnum hafa hungur og harðindi aldrei sorfið
jafn fast að og í flestum öðrum sveitum. — Þar skýldi