Hlín - 01.01.1967, Side 148

146
Hlin
En þó konurnar í Vatnsdal legðu rækt við sagnir og
ljóð, ijetu þær ekki bústjórn og heimilisiðnað sitja á
hakanum.
Fyrir utan það, sem nauðsyn knúði til, á hverju íslensku
heimili á æskuárum mínum, „að koma ull í fat“, — man
jeg eftir margri afbragðs fallegri handavinnu. — Nokkrar
konur áttu fallega baldýraða skautbúninga. Salúnsofnar,
jurtalitaðar ábreiður, og söðulklæði, voru sumstaðar til,
en ailar munu þær ábreiður hafa verið nokkuð gamlar. —
Eina slíka gaf gömul kona, Ástríður að nafni, Sigurlaugu
systur minni, þegar hún var lítil telpa. — í hana er ofið
ártalið 1789.
Fallegar útsaumaðar söðulsessur voru algengar og sess-
ur á hægindi (sóffapúðar). — Ullardúksmillipils voru
mikið notuð í þá daga, og voru þau þá stundum skreytt
með leggingum eða útsaumuðum bekk. — Man jeg eftir
einu, sem móðir mín átti, lifrauðu, og var skatteraður í
það nokkuð breiður svartur eikarblaðabekkur. — Það
hafði hún sjálf gert. — Einnig man jeg eftir ákaflega
fallegri perlusaumaðri sessu, sem hún hafði saumað. —
Þegar hún var í Skaftafellssýslu, á yngri árum, hjá sjera
Jóni á Stafafelli, bróður sínum, hafði hún lært að vefa,
en þar var það algeng kvennavinna. — Marga voðina óf
hún framan af búskaparárunum. — En þegar börnunum
fjölgaði, fjekk hún aðra til þess. — Oftast var það Jakob
Guðmundsson, sem margir Vatnsdælir muna enn. —
Hann var framúrskarandi verklaginn. — Vefnaður hans
þótti betri en flestra annara. — Vegghleðslumaður var
hann ágætur og hamhleypa við torfristu og túnasljettur.
— Heyrði jeg þeim stundum jafnað saman til þeirra
verka, honum og Jóni Baldvinssyni, sem um skeið bjó á
Kötlustöðum, en var nokkuð yngri. — Vegghleðslur hans
voru líka annálaðar, jarðabætur og húsabyggingar. —
Sama var að segja um vinnubrögð konu hans, Ingibjarg-
ar Kristmundsdóttur. — Þau voru öll hin prýðilegustu,
og ullarvinnan öll rómuð. — Annars var ullarvinna t. d.