Hlín - 01.01.1967, Page 164
Stórbýli. - Smábýli.
Mikið er nú búið að predika það í ræðu og riti, hve
nauðsynlegt og sjálfsagt það sje að auka ræktun sveita-
býlanna.
Stórt skal það vera. Stórtl
Miklir menn erum við, Hrólfur minn!
Það er svo að sjá, að smábúskapur eigi sjer ekki við-
reisnarvon á íslandi framar.
Jeg fjekk líka að kenna á því, hve hugmyndin um smá-
býli er fjarri öllu lagi, eiginlega vitlaus.
Það var á fjölmennum kvennafundi á Norðurlandi,
ekki alls fyrir löngu, að einhver fór að ympra á því, hve
nauðsynlegt og sjálfsagt það væri að auka ræktunina, ann-
að væri ekki mannsæmandi.
Jeg fór þá, í mesta sakleysi, að minnast á það, að í öll-
um nágrannalöndum okkar væri fjöldi smábýla, bæði í
sveitum og í nágrenni bæjanna. — Smábýli, sem hefðu
litla ræktun, en hefði lífsuppeldi sitt og barna sinna af
ýmislegum smábúskap: Garðyrkju, hænsnarækt, ef til vill
af vefnaði, saumum eða smíðum. — Ættu kannske eina
kú og heyjuðu lianda henni með orfi og 1 já og hrífunni
sinni.
Þetta ættum við að geta gert líka.
Þá sprakk blaðran!
Konurnar hlógu, skellihlógu. — Þetta var svo vitlaust,
náði engri átt. — Gat ekki verið alvara, bara grín?
Jeg varð hissa, steinhissa. — Jæja, var búið að fjasa svo
lengi um stórbúskap, að konurnar voru orðnar svona
harðsnúnar.
Nei, mjer var svo sannarlega alvara, fúlasta alvara!