Hlín - 01.01.1967, Qupperneq 197

Hlin
195
Tók þá Repróbus þannig til orða: „Jeg sje glöggt, að jeg
he£ villzt á þjer, því jeg hugði þig mestan og voldugastan
allra konunga. En ef þú ert svo hræddur við krossinn
Krists, hversu miklu máttugri og voldugri en þú hlýtur
þá Kristur sjálfur að vera? Earðu vel! Hjeðan a£ þjóna jeg
engum öðrum en Kristi konungi."
Þá hó£ Repróbus aftur göngu sína og leitaði að drottni
vorum Kristi um víða veröld. Og er hann lengi hafði
villzt, hitti hann guðhræddan einsetumann, sem fræddi
hann um Jesúm Krist, mátt hans og veldi. Hlýddi Repró-
bus á hann með guðrækni og mælti síðan: „Allt þetta
geðjast mjer vel. Jeg er fús að þjóna þessum mikla og
volduga herra, meðan jeg lifi, en eigi veit jeg hvernig
jeg á að fara að því.“ Svaraði þá einsetumaðurinn: „Það
er drottni vorum þóknanlegt, að menn leggi á sig mein-
læti og krossfesti holdið. Þú verður því að temja þjer
föstur.“ „Jeg hlýt að eta, þegar jeg er hungraður," mælti
Repróbus, „og get jeg ekki haldið þetta boðorð; nefndu
mjer annað.“ „Drottinn hefur lagt ríkt á við oss,“ sagði
einsetumaðurinn, „að vjer skyldum vaka.“ „Jeg verð að
sofa, þegar jeg er þreyttur,“ svaraði Repróbus, „og get
jeg ekki haldið þetta boðorð. íNefndu mjer annað.“
„Legðu stund á bænir,“ mælti einsetumaðurinn. Þá svar-
aði Repróbus: „Hvernig á jeg að biðja, þegar jeg kann
engar bænir og þar til er orðfár. Fá mjer heldur verk,
sem krafta þarf til og karlmennsku, og skal jeg feginn
vinna það guði til velþóknunar.“ Einsetumaðurinn virti
hann fyrir sjer og mælti: „Þekkir þú ferju eina hjer í
nánd, sem gengur yfir fljótið?" Kvað hann já við. „Gott
og vel,“ mælti einsetumaðurinn, „fljótið er illt yfirferðar
og straumhart, og veltur það áfram með fossflugi; en þú
ert stór og sterkur, ber þú því gangandi menn yfir fljótið
og mun það vel hugnast drottni vorum.“ „Þessu boðorði
get jeg fullnægt," svaraði Repróbus, „og er jeg þegar bú-
inn til þessa.“
Gekk hann þá undireins til fljótsins og gerði sjer kofa
13*