Hlín - 01.01.1967, Page 206
204
Hlin
ekki. — Merkilegur maður, sá biskup, að hafa leyst þetta
þrekvirki af hendi á þessum tíma, eða sá byggingameist-
ari, hann hefur ekki verið neitt blávatn!
Gott var að turninn, sá mikli, var ekki settur á kirkj-
una, hún fjekk að vera í friði, að utan, en því miður er
verið að raska hinni upprunalegu list hið innra: Skipið
fagra, stóra, virðulega, óprýtt með því að færa skírnar-
fontinn, þann fagra, fram í kirkju, úr kórnum, stóra,
virðulega, króa hann af.
Og svo stúkurnar, sem hylja að mestu leyti líkneskið
mikla, svo það nýtur sín hvergi nærri. — Jeg er svo fræg-
ur, að hafa átt kost á því að sjá Hóladómkirkju áður en
þessi viðgerð fór fram, þá naut skipið sín vel og blessað
líkneskið.
I>að er grátlegt, þegar svona er farið að, jeg skil ekki
þá góðu menn, sem hjer hafa verið að verki.
Það var sagt, að gamall bóndi úr sókninni, hafi grátið,
þegar hann kom til kirkju eftir breytinguna, það skil ég
vel.
Þarna mátti engu breyta, svo vel var frá öllu gengið.
Svo gera stúkurnar það að verkum, að ekkert heyrist,
sem fram fer, var ekki nóg að hafa pílárana fögru milli
kórs og kirkju, þá eina.
Orgelið fer vel þar sem það er, spillir ekki heildinni,
þó nokkuð gylt sje það og glansandi.
Það síðasta, og ekki það besta, var gólfdúkur yfir alla
múrsteinana, góðu!
Jeg kom að Hólum seinni part júlí-mánaðar í sumar.
Þá var þetta nú komið, illu heilli. Hvað kemur næst? —
Hver ræður þessu? — Það er hreint háskalegt, þegar tek-
ið er til að gefa allan þremilinn, liggur mjer við að segja,
og ætlast til að maður setji það þar og hjer, hvort sem
það rýfur alt samhengi eða ekki. — Það má segja: „Guð
forði mjer frá vinum mínum!“ — Það má vara sig. Ætti
ekki að taka við svona löguðu nema í samráði við hlut-
aðeigendur, sem vit hafa á.