Úrval - 01.10.1947, Side 120

Úrval - 01.10.1947, Side 120
118 TÍRVALi lánað honum herbergið, án þess að mér væri kunnugt um hvað til stæði. Þá væri ég frjáls mað- ur í dag. Það getur að vísu haft sína þýðingu, að ég er hér. Það er mín skoðun, að ég hafi af- rekað eitthvað með því, ef til vill miklu meira en áður. Ég kem að því aftur, sem ég byrjaði á. Þú segir, að ég hafi ekki brugðizt vonum þínum. Elsku mamma, farðu nú ekki að hrósa sjálfri þér, því að ég veit vel, hvaðan ég hefi erft ævin- týraþrána eða lífsþrána ... Ég veit, að þér finnst þetta heldur ekki hrósvert. Það er indælt, en við breytum svona, af því að við getum ekki breytt öðruvísi, og vegna þess að það gerir okkur hamingjusöm; því í rauninni er- um við ákaflega eigingjörn og breytum einungis eftir boðum hjartans. Við getum ekki þakk- að okkur það, þó að við höfum verið svo heppin að öðlast hrein hjörtu. Þinn sonur. P. s. Þið eruð enn á þeirri skoðun, að það sé eitthvað stór- kostlegt við þetta. Það er ekki rétt. Það er rétt eins og að koma úr einu herbergi í annað, þar sem húsgögnin eru öðruvísi. Það er óþarfi að kenna í brjósti um mann, þó að hann hafi skipt um húsgögn. Þú segir, að mig skorti eitt, til þess að komast áfram. Ég hefi ekki minnstu. hugmynd um hvað „áfram“ þýðir. Ég hefi oft velt þessari spurningu fyrir mér: „Hjvað ætlar þú þér að verða, hvaða stöðu í þjóðfé- laginu getur þú hreppt?“ Og ég get engu svarað, nema þá flakk- ari eða ævintýramaður. Ég hélt löngum áður, að ég gæti orðið rithöfundur, en ég er kom- inn á þá skoðun, að ég sé allt of laus í rásinni og muni verða það um mörg ókomin ár. Ég er vandræðabarnið, sem ekki þráir neitt sérstakt, og vill ekki leggja neitt fyrir sig nema það, sem því dettur í hug þá stundina ... Veslings Hanna, munu margir hugsa, en ég held, að hún hafi sætt sig við þessa hörmung. Vestra fangelsi 21. jan. 1945. (smyglað út). Elsku Hanna, ég var einmitt að hugsa um, hve yndisleg kona þú værir, það er svo margt, sem ég kann að meta og elska í fari þínu, þegar við höfum verið að- skilin um stund. Þú ert svo laus við að láta það hafa áhrif á þig,
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Úrval

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.