Úrval - 01.10.1947, Page 120

Úrval - 01.10.1947, Page 120
118 TÍRVALi lánað honum herbergið, án þess að mér væri kunnugt um hvað til stæði. Þá væri ég frjáls mað- ur í dag. Það getur að vísu haft sína þýðingu, að ég er hér. Það er mín skoðun, að ég hafi af- rekað eitthvað með því, ef til vill miklu meira en áður. Ég kem að því aftur, sem ég byrjaði á. Þú segir, að ég hafi ekki brugðizt vonum þínum. Elsku mamma, farðu nú ekki að hrósa sjálfri þér, því að ég veit vel, hvaðan ég hefi erft ævin- týraþrána eða lífsþrána ... Ég veit, að þér finnst þetta heldur ekki hrósvert. Það er indælt, en við breytum svona, af því að við getum ekki breytt öðruvísi, og vegna þess að það gerir okkur hamingjusöm; því í rauninni er- um við ákaflega eigingjörn og breytum einungis eftir boðum hjartans. Við getum ekki þakk- að okkur það, þó að við höfum verið svo heppin að öðlast hrein hjörtu. Þinn sonur. P. s. Þið eruð enn á þeirri skoðun, að það sé eitthvað stór- kostlegt við þetta. Það er ekki rétt. Það er rétt eins og að koma úr einu herbergi í annað, þar sem húsgögnin eru öðruvísi. Það er óþarfi að kenna í brjósti um mann, þó að hann hafi skipt um húsgögn. Þú segir, að mig skorti eitt, til þess að komast áfram. Ég hefi ekki minnstu. hugmynd um hvað „áfram“ þýðir. Ég hefi oft velt þessari spurningu fyrir mér: „Hjvað ætlar þú þér að verða, hvaða stöðu í þjóðfé- laginu getur þú hreppt?“ Og ég get engu svarað, nema þá flakk- ari eða ævintýramaður. Ég hélt löngum áður, að ég gæti orðið rithöfundur, en ég er kom- inn á þá skoðun, að ég sé allt of laus í rásinni og muni verða það um mörg ókomin ár. Ég er vandræðabarnið, sem ekki þráir neitt sérstakt, og vill ekki leggja neitt fyrir sig nema það, sem því dettur í hug þá stundina ... Veslings Hanna, munu margir hugsa, en ég held, að hún hafi sætt sig við þessa hörmung. Vestra fangelsi 21. jan. 1945. (smyglað út). Elsku Hanna, ég var einmitt að hugsa um, hve yndisleg kona þú værir, það er svo margt, sem ég kann að meta og elska í fari þínu, þegar við höfum verið að- skilin um stund. Þú ert svo laus við að láta það hafa áhrif á þig,
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132

x

Úrval

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.