Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1891, Blaðsíða 2
2
Jcomi hans Efimíu Benediktsdóttur1 (f 1846), er fœdd-
ur á Norðurlandi 3. (eftir sTcirnarvottorðinu 11.) júli
1808. Árið 1867 samdi faðir minn ágrip af ritum
ísienskra œttfrœðinga og jók þar við ímsum athuga-
semdum, fróðlegum firir alda og óbörna œttmenn vora.
í þex.su óprentaða ágripi telur hann með forfeðrum
sínum: Egil Skallagrimsson og sonardóttur hans
Helgu hina vœnu (sjá Gunnlaugs sögu ormstungu),
Ara Mársson, sem menn segja hafi lokið æfi sinni á
Hvítramannalandi eða írlandi hinu mikla (sjá t. d.
Grönlands historiske mindesmœrker), Þorgils Arason
(sjá Grettlu og víðar), Þorgils Oddason (sjá Sturlungu),
Sœmund fróða, Guðmund dira (sjá Sturl.), Snorra
Sturluson og bróður hans Sighvat, Loft ríka, Björn
Jórsalafara. Móðurfaðir móður minnar var prófast-
ur (f 1799) og hef jeg heyrt, að hann hafi verið mjög
vel lœrður maður og guðhrœddur og ákaflega strang-
ur, enn þó rjettlátur. Þannig er sagt, að hann hafi
látið dóttur sina, einkabarn sitt, ganga opinberlega til
skrifta söfnuðinum til viðvörunar; hafði hún átt barn
óskilgetið með manni nokkrum, sem sveik hana og fór
síðan utan og kom aldrei aftur, enn barnið var móðir min ;
skömmu eftir skriftirnar er sagt, að hún hafi andast,
23 ára gömul2. • Firsti kennari minn var min ástríka
1) Ekki Philippusdóttir. Ath. höfundarins.
2) Langaíi Konráðs Gíslasonar, sá er hjer ræðir um, var
JónJónsson, prófastur í Skagafjarðarprófastsdæmi 1770—1786,
varð prestur til Rípur og Viðvíkur 1756, fjekk Hofstaða þing
1759, varð prestur í Grímstungu 1786 og dó þar árið 1799.
Hallgrímur djákni Jðnsson fer um hann þessum orðum í
prestatali sínu: »Hann var vel lærður og ágætur kennimaður,
ætíð mikils metinn, enn ekki mikill búsíslumaður, kallaður
undarlegur í lund, meðalmaður vexti, hvítleitur og ei sjerlega
fríðurt. Hann vígði nokkra presta í forföllum Gísla biskups,
og lika meðan meistari Hálfdán var stiftsprófastur. Með konu