Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1891, Blaðsíða 17
17
um vegna ritdeilunnar. Fundum þeirra bar íirst
saman í háskólabókasafninu nokkru eftir það, að
Konráð var kominn á fætur eftir lungnabólguna, sem
hann fjekk, meðan examen artium stóð ifir. Var
Konráð að fá að láni eitthvert rit um áherslu á
grískum orðum. Rask var þá ifirbókavörður, og
fjekk honum ritið sjálfur. Mun hann hafa heirt á
málfæri Konráðs, að hann var Islendingur, þvi að
hann sagði við hann vinsamlega og góðmótlega, að
það væri munur á merkingu áherslumerkjanna grísku
og áherslumerkjanna islensku. Þetta var Konráði
altaf minnisstætt síðan, og sínir það, að honum hefur
ekki þótt það þíðingarlitill viðburður í lífi sínu, þegar
hann sá Rask í firsta sinni, enda hafa rit Rasks haft
mikil áhrif á Konráð. Síðar um veturinn varð Rask
loks prófessor í austurlandamálum og hlíddi Konráð
ásamt tveimur dönskum mönnum á firirlestra hans
um serknesku (»arabisk«) heima hjá honum sjálfum1.
Aðra persónulega viðkinning mun Konráð ekki hafa
haft af Rask, sem dó skömmu síðar (14. nóv. 1832).
Enn þvi meira lærði hann á ritum hans, og minnist
hann hans með lotningu og þakklátsemi í hinum
elstu ritsmíðum sínum2. Ahrif Rasks á Konráð lísa
sjer berlega í 10. árgangi Skirnis 1836, sem þeir
Jónas og Konráð sömdu í sameiningu. Það er reindar
ervitt á það að giska, hvað livor þeirra á í þessu riti,
1) R. K. Rask. 1787—1887. Minningarrit. 36. bls. neðan-
máls (= Timarit bins ísl. bókmenntaíjelags 1888, 36. bls.).
2) Sjá t. d. Fjölni II. ár, 1836, 13. bls., Skírni 10. árg.
1836, 1. bls. Útgáfa Konráðs og P. G. Thorsens á Hrafnkels
sögn er helguð »endurminningunni um hinn mikla málfræðing
og skarpvitra skipunarsnilling í hinu víðlenda ríki tungumál-
anna, R. K. Rask, með innilegustu tilíinningu þakklætis,
lotningar og aðdáunar«.
2