Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1891, Blaðsíða 14
14
fræði. Vjer vitum af æfiágripinu, að það var Hall-
grímur Scheving — hinn ógleimanlegi velgjörðamaður
hans og kennari — sem firstur vakti áhuga hans á
þeirri grein. Sömuleiðis mun hann hafa átt Svein-
birni Egilssini mikið að þakka í þessu efni, og má
ganga að því vísu, að Sveinbjörn hafi átt mikinn
þátt í að vekja hjá honum tilfinningu firir fögru ís-
lensku máli. I skóla lagði hann samt, að því er
segir i burtfararvottorði hans, mesta stund á gömlu
málin, latínu og grísku, og dáðust bæði kennarar
hans og skólabræður að því hvað latínan »lá bæði
lipurt og ljett á kostum hreinum* hjá honum. Munn-
mæli þau, sem gengið hafa nú í 60 ár í latínuskól-
anum bæði á Bessastöðum og í Reikjavík, hafa trú-
lega geimt endurminninguna um þetta mann fram
af manni, og enn er ekki gleimd i Reikjavíkurskóla
saga sú, er nú skal greina. Einu sinni, meðan á
prófi stóð eða þegar próf var nílega afstaðið í Bessa-
staðaskóla, fannst þetta letur skrifað með krit á
bekkjarhurðina í efri bekk: »Multum valet in exa-
mine accurate tradita didicisse, plus casus, plurimum
favor. Quare nobis nihil prius, nihil antiquius esse
debet, quam ut favorem praeceptorum per fas nefasque
captemus«h Allir þektu þegar mark Konráðs á þess-
ari klausu, því að enginn annar enn hann gat skrifað
svo smellna latínu. Við examen artium fjekk hann
ágætiseinkunn í latínskum stíl, latínu, grisku og grísku í
stað hebresku. Sigurður Melsteð lektor hefur góð-
1) Það er á íslensku: »Mikið er undir því komið í próíi
að liafa lært vel, það sem kent kefur verið, meira undir til-
viljun, enn þó mest undir hilii (kennaranna). í>ví á oss ekki
að vera neitt fremra eða annara enn það að sækjast eftir
hilli kennaranna með öllu móti, leiíilegu og óleiíilegua.