Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1891, Blaðsíða 36
36
kom út undir nafni Tómasar Sæmundssonar eins,
saminn og kostaður af honum einum. Segir Hannes
Hafstein, að því hafi valdið sundurþikkja milli út-
gefandanna. »Vildu þeir, sem í Höfn sátu, Jónas,
Brinjólfur og Konráð, vekja tilfinning þjóðar sinnar
firir sínu eigin þjóðerni, og með því að málið væri
firsta skilirði firir þjóðerninu, vildu þeir leggja sem
mesta áherslu á hreinsun þess og vanda sem allra
mest alt að því lútandi. Tómas vildi aftur leggja
mesta áherslu á, að efnið í ritgjörðunum liti að bún-
aðarbótum, verslunarbótum og öllum verklegum fram-
förum. »Kennum þeim first að hugsa, þá læra þeir
smám saman að tala«, skrifar hann í brjefi sínu.
Þeir Jónas tóku ritgjörðir hans og lagfærðu á þeim
málið, áður þær væri prentaðar, og þótti Tómasi
það jafnvel skemd. Brá hann Jónasi um, að hann
kæmi engu í verk og hjengi ifir smámununum, enn
Jónas honum um hroðvirkni*1. Meðfram mun það
og hafa valdið ritstjórnarbreitingunni, að þeir fje-
lagar höfðu skaðast á hverju ári á útgáfu ritsins,
og máttu þeir Brinjólfur, Jónas og Konráð ekki við
því sakir fjeleisis. Sömuleiðis fór Jónas nú að ferð-
ast um Island og mátti upp frá því síður missa tíma
til annara starfa. Fimti árgangur Fjölnis er því
eingöngu eftir Tómas Sæmundsson, að undanteknu
einu kvæði eftir Guðmund Torfason og tveimur eftir
Bjarna Thórarensen. Síðan varð um stund hlje á, að
Fjölnir kæmi út, og mun sjúkleiki Tómasar Sæmund-
sonar einkum hafa valdið því.
Eins og flest þau rit, sem koma fram með eitt-
hvað nítt, átti Fjölnir litlum vinsældum að fagna.
1) Ljóðmæli og önnur rit eftir Jónas Hallgrímsson,
Khöfn 1883, XIII—XIV, blaðsíðu.