Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1891, Blaðsíða 30
undar hafi gert sig seka í fremur enn hann. Jónas
sannar, svo ekki verður á móti haft, að þeir gallar,
sem hann átelur, sjeu á kveðskap Sigurðar, ogverð-
ur hann þá og enginn annar að hera ábirgðina firir
þá, því að það er engin afbötun firir hann, þó að
sömu lítin, eða jafnvel verri, sjeu á kveðskap annara.
Það var einmitt eðlilegt og rjett af Jónasi, úr því
hann vildi reina að stemma stigu firir hroðvirkni
rímnaskáldanna, að taka helst firir þann mann, sem
fremstur þótti i flokki þeirra, og ráðast á garðinn
þar sem hann var hæstur. Og Jónas á rniklu fremur
þökk skilið enn óþökk af öllum þeim, sem unna
rímum, firir það, að hann firstur manna hefur sínt
fram á það með rökum, i hverju rímnakveðskapnum
var ábótavant.
Auk þess, sem nú hefur verið getið, hefur Jónas
frumsamið »Fáein orð um hreppana á Islandi« í 1.
ári Fjölnis1 og »Frá skírnarfonti Thorvaldsens« í 4.
ári2. Auglísingarnar í 2. árinu eru eftir þá Konráð
háða.
Fremst í 2. ári Fjölnis stendur »Þáttur um staf-
setning« eftir Konráð Gíslason3. Ritgjörð þessi er
mjög merkileg vegna þess, að hún er liið firsta vís-
indalega rit Konráðs, og sínir oss, að hann þá hafði
lagt mjög mikla stund á móðurmál sitt og einkum
hugsað mikið um hljóðfræði þess og framburð, og að
hann hafði ekki látið sjer nægja að tiggja upp aftur
hugsunarlaust, það sem aðrir — einkum Rask — höfðu
sagt á undan honum, heldur reint að fullkomna það
og umbæta með sjálfstæðri rannsókn. I ritgjörðinni
1) Fjölnir, 1. ár, 1835, 23.-31. bls.
2) Fjölnir 4. ár, 1838. I, 28.-31. bls,
3) Fjölnir 2. ár 1833, I, 3.-37. bls.