Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1891, Blaðsíða 269
269
nm hinna, sem dáin eru, þá heflr valið stundum mis-
tekizt svo hraparlega, að illhægt eða ómögulegt er
•af bókinni aðfárjetta hugmynd um sum þeirra, eða
•að hverju leyti þau hafi verið einkennileg. Jeg vil
■til dæmis nefna úrvalið úr kvæðum Bólu-Hjálmars,
•Sigurðar Breiðtjörðs og Jóns Thoroddsens. Eptir
Bólu-Hjálmar eru tvö kvæði og ein vísa. Vísan er
reyndar einkennileg fyrir Hjálmar, en kvæðin eigin-
lega ekki, þó blærinn á þeim auðvitað sverji sig i
-ættina. Þau eru bæði falleg, en sýna ekki nærri
eins vel og mörg önnur kvæði, hvað var einkenni-
legt við Hjálmar sem skáld. Að því er snertir úr-
valið úr kvæðum og rímum Sigurðar Breiðfjörðs, þá
verður því að vísu eigi neitað, að þau gefi nokkurn
veginn rétta hugmynd um skáldskap hans, að þvi
leyti að eptir hann liggur bæði margt gott og lje-
legt. En þar er brugðið frá þeirri reglunni, að velja
líka eingöngu af því bezta. Eptir hann er fyrst
•einn mansöngur úr Númarimum, og af því hann
-er dálítið einkennilegur fyrirSigurð, skal jeg ekkert
mæla á móti vali hans, þó víða hefði mátt finna
fegri kafla í þeim rímum, svo sem til dæmis hinn
.gullfallega kafla í síðari hluta annarrar rímu (74.—
100. er.). Þvi næst er í bókinni endir fjórðu rímu
•úr Svoldarrimum (54.—66. er.) og verð jeg að segja
að liann hefði mátt missa sig, því jeg get ekki fundið,
hvað hann hefir sjer til ágætis. í þessum rímna-
kafla bregður ekki fyrir minnsta skáldskaparneista,
og þó visurnar sje liðugar og nokkuð dýrt kveðnar,
þá má finna líkt hjá flestum rímnaskáldum, og er
heldur ekki mikill vandi, þegar ekkert er hirt um
.að varast ósmekkleg orðatiltæki, högumæli, málieys-
ur og ranga áherzlu. En allt þetta má finna í þess-
•um vísum, þó þær sjeu ekki margar. Jeg veit vel