Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1891, Blaðsíða 65
65
ekki orðamuninn í útgáfunni, svo að það er örðugt
að leggja dóm á hana að þessu leiti. »Það var til-
gangur útgefendanna, að sína hina fornu íslensku í
þeirri mind, sem þeir hjeldu rjettasta«, segirKonráð
sjálfur í Fjölni 6. ári 1843 á 66. bls.1, enn síðar,
þegar Konráð kintist betur fornmálinu, sá hann mis-
smíði á þessu verki sínu, og hefur sjálfur tekið fram,
það sem helst er ábótavant, á hinum umræddastað
í Fjölni 1843. Það er að eins eitt atriði í útgáfunni,
sem kalla má vísi til merkilegra nímæla i útgáfum
fornrita, og það er það, að hið eina skinnblað, sem
til er úr sögunni, er prentað aftan við hana ná-
kvæmlega stafrjett, og það, sem bundið er, sett á
milli sviga.
Sama árið, sem Hrafnkelssaga kom út, varð
Konráð Stipendiarius Arna-Magnœanus; upp frá því
gefur hann sig allan við íslenskri tungu og íslensk-
um fornritum. Einkum og sjer í lagi var það nú
orðin skilda hans að kinna sjer og nota sem best
það dírmæta safn af íslenskum handritum, sem kent
er við Árna Magnússon. Áhugaleisi það á náminu,
sem glapti hann á hinum flrstu stúdenta árum hans,
er nú með öllu horfið, og mörg stórkostleg áform vís-
indalegra rita vakna í sálu hans.
Um þessar mundir eða nokkru fir tekur hann
að semja danska orðabók með islenskum þíðmgum í
flelagi við Jóhann Halldórsson. Jóhann tók að sjer
að semja síðari hlutann (M—Ö), enn dó frá þessu
starfi 1844, og hafði þá að eins kastað upp M og
mestu af N. Konráð tókst þá einn á hendur þetta
ifirgripsmikla verk og vann að því, þangað til orða-
bókin kom út árið 1851 og var eigi minni enn 600
1) Sbr. útgáfuna gjálfa, formálann á 24.—26. bls.
5