Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1891, Blaðsíða 84
84
Þeir Gísli Brinjólfsson vóru og góðkunningjar, þó ólíkir
væru, eins og sjá má á kvæði því, sem Gísli orti
til hans1. Undarlegt var það, að Konráði virtist vera
það heldurámóti um þessar mundir, að landar hans
hlustuðu á firirlestra þá, semhann hjelt. Einu sinni
ætlaði jeg að hlusta á firirlestra hans, mig minnir
þeir væru um Fóstbræðra sögu, enn eftir tímann tók
Konráð mig tali, og sagði, að þessir firirlestrar væru
að eins firir birjendur, og að það væri ekki til ann-
ars flrir mig enn til að eiða tímanum að hlusta á
þá. Síðar vissijegþó til, að aðrir íslendingar hlíddu
á flrirlestra hans um fornan kveðskap og bragfræði.
Alla lærisveina Konráðs, bæði danska og íslenska,
hef jeg heirt ljúka upp einum munni um það, að
þeir hafi haft mikið gagn af kenslu hans. Hannfór
mjög nákvæmlega í hvert orð, sem firir kom í forn-
ritum þeim, sem hann skírði, og komst ekki langt i
hverri stund, enn honum tókst líka að gera efnið
svo ljóst firir áheirendum sínum, að þar bar hvergi
skugga á.
Eftir andlát konu sinnar fór Konráð að hafa
nokkru meiri afskifti af hinum ingri löndum sínum,
og þá first komst jeg í nánari kunningsskap við
hann, og heimsótti hann við og við. Hann bjó þá
ásamt stjúpsini sínum í Austurbrúargötu og var
sisturdóttir konu hans bústíra hjá honum. Tvo hunda
átti hann, sem honum þótti mjög vænt um, og stukku
1) Ljóðmæli Gísla Brinjólfssonar, Kaupmannahöfn 1891 á
236. bls. í brjefi til mín, dagsettu 30. maí 1888 segir Konráð:
«Gísli Brinjólfsson er ná nídáinn af blóðspíju, enn bafði verið
á ferli og inni í Regensi daginn áður enn bann andaðist. Jeg
bef kent ósköp í brjósti um bann seinustu árin. — Hann var
fróður og minnisgóöur og bafði, aö mjer fannst, manna best
vit á, hvað fallegt er og fallegast í fornum skáldskap«.