Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1891, Blaðsíða 286
286
Coleridge og Southey munu hafa gefið sig meir
en lítið við norrænu í æskunni. Aldavinur þeirra,
A. S. Cottle, sem gaf út allar bækur þeirra um þær
mundir, gaf út í Bristol 1797 þýðingu í ljóðum af
Sæmundar-Eddu. Lézt hann sjálfur þýtt hafa, en
þakkar vinum sínum fyrir góða aðstoð, og hefur
vist farið i smiðju hjá þeim.
Um þessar mundir var uppi höfundur, sem hét
Dr. Sayers i bænum Norwich. Hann lét prenta
mörg »sjónleikabrot« eptir sig; i þeim ægir öllu
saman, Eyvind skáldaspilli, Ossían, Klopstock, Sofo-
kles, Völuspá o. s. frv. Stundum er formið grískt
og efnið norrænt, stundum er efnið grískt og formið
norrænt. Southey segir, að hann hafi líkt eptir
leikriti Evalds »dauði Baldurs« í brotinu The Descent
of Frea (Freyja). Mér virðist hann hafa líkt meir
eptir Hákonarmálum og Eiriksmálum; sumstaðar er
kvæðið svo nauðalíkt þeim, að furðu gegnir:
Who steps on the glittering bridge
That leads to the mansion of the gods?
’Tis Harold, undaunted in fight — — —
He smiled at the shivering of spears,
He fell in the clashing of arms.
Bise, Odin, rise.
See, he enters they shining abode
And terrihle sits by thy side.
Þetta sjónleiksbrot kom þrisvaV út. I fyrstu
útgáfu telur Sayers upp þær ástæður, sem skáldun-
um þyki fullgildar til þess, að menn stytti sér sjálfir
aldur. í hinum tveim útgáfunum sleppir hann
sorgarljóðum þeim, sem þetta stóð í, »til þess að
hann með því að lofa þessa hetjulegu aldursstyttingu,
skyldi ekki leiða menn, sem í lífinu væru á báðum
áttum, hvort þeir skyldu ráða sér bana eða ekki,
til að vinna verkið«. Þó verður honum á seinna