Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1891, Blaðsíða 82
82
Konráðs hafa auðvitað mjög mikla þíðingu íirir land
vort og þjóð, því að ekki er það einskis vert firir
oss, sem nú lifum, að bæði vjer og aðrir hafi sem
rjettastar hugmindir um mál og bókmentir feðra
vorra. Enn þau eru skrifuð á dönsku, svo að það
er að eins efni þeirra, sem snertir bókmentir vor
íslendinga. Jeg hef því af ásettu ráði verið fjölorð-
ari um hin eldri rit Konráðs, sem hann samdi, áður
enn vísindin tóku hann algjörlega í faðm sinn, meðan
hann var umkomulaus námsmaður í Kaupmanna-
höfn, því að þau eru skrifuð á móðurmáli voru, þau
eru eign hinnar íslensku þjóðar einnar, og þau hafa
beinlinis haft mikil áhrif á tungu þá, sem vjer nú
tölum og ritum, þá tungu, sem vjer ættum að elska
jafnvel meira enn fornmálið, því að hún er hold af
voru holdi og blóð af voru blóði, og á henni hugs-
um vjer alt, sem vjer hugsum, og látum það í ljósi
hvor firir öðrum.
Fjárhagur Konráðs var lengi mjög bágborinn
vegna gamalla skulda, sem hann hafði safnað, áður
enn hann varð kennari við háskólann. Laun hans
vóru og lítil framan af, þangað til hann varð reglu-
legur prófessor við háskólann árið 1862 — áður hafði
hann haft prófessors nafnbót, sem engin laun filgdu
(frá því 1853) — enn úr þvi fóru laun hans vaxandi,
svo að hann komst úr skuldahelsinu og gat lifað
áhiggjulaust, og á efri árum fór honum að safnast
nokkuð fje. Hann átti engin börn með konu sinni,
og misti hana árið 1877 eftir 22ára samveru. Hann
unni konu sinni mikið, og listi trigð hans sjer í því,
að hann ljet sjer ekki af hendi hálfvitann, son henn-
ar eftir firra manninn, þegar hún var dáin, heldur
hafði hann hjá sjer til dauðadags, og hefði hann þó
verið best kominn í einhverri af þeim stofnunum,