Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1891, Blaðsíða 260
260
hjá því í æfiágripi höfundarins; að minnsta kosti
hefði þess verið getið, ef einhver danskur maður
hefði leyst slíkt verk af hendi, og þótt miklu minna
hefði verið.
Þetta, sem hér hefur verið drepið á í síðari
hluta greinar vorrar, er hið helzta, sem vér við fljót-
an yfirlestur höfum fundið athugavert eða ranghermt
í þeim æfiágripum íslenzkra manna, er dr. Kaalund
hefur ritað í þessum fjórum fyrstu bindum hins
danska æfisagnasafns, en í fyrri hluta greinarinnar
tókum vér á hinn bóginn fram, hvað oss þætti at-
hugavert við val höfundarins, skoðanir hans og allt
fyrirkomulagið í heild sinni. Auðvitað mætti rita
miklu meira um þetta efni, og ýmislegt fleira, en
vér höfum nefnt, þyrfti eflaust leiðréttíngar við, en
vér hyggjum, að þetta sé þó betra en ejcki og að
óþarft sé að fara lengra út í þetta efni að sinni,
meðan ekki er prentaður nema tæpur þriðjungur
safnsins. Það hefur alls ekki verið tilgangur vor
með þessari grein að móðga hinn háttvirta höfund
að neinu leyti, því að vér efumst ekki um, að hann
hafi leitazt við að leysa þetta verk sitt vel og sam-
vizkusamlega af hendi, en þrátt fyrir það mun hann þó
við nánari athugun hijóta að sjá, að því sé talsvert
ábótavant, og ætti því að vera þakklátur hverjum
þeim, er bendir honum með hógværð á gallana við
þetta ritstarf hans og leiðréttir það, sem ranghermt
er. Vér höfum þess vegna ekki vílað fyrir oss, að
benda hinum háttvirta höfundi bæði á sumt, er oss
þótti miður fara og á ýmsar villur, er vér höfum
orðið varir við í þessum æfiágripum landa vorra,
er hann þegar hefur ritað, með því að hætt er við,
að þær annars gangi óhreifðar mann frá manni,
einkanlega þegar þær koma fram i jafnmerku safni