Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1891, Blaðsíða 75
75
með þeirri dæmafáu nákvæmni, sem Konráði var
eiginleg, og filgdu mjög merkilegar og fróðlegar at-
hugasemdir. Þessa útgáfu má vafalaust telja ein-
hverja hina vönduðustu og bestu, sem til er á prenti
af nokkru íslensku fornriti1. Eitt af Elucidariusar-
brotunum, sem Konráð gaf út, er eitt meðal hinna
elstu skinnhandrita, sem til eru frá fornöld, og gaf
Konráð það út í annað sinn, steinprentað eftir ljós-
mindum, árið 1869. Hitt ritið, sem Konráð gaf út
árið 1858, var 1. hefti af málmindafræði fornislenskri.
Nær það ifir hljóðfræðina og upphaf nafnorðabeig-
ingarinnar, enn framhaldið kom aldrei út. Orsökin
til þess mun hafa verið sú, að skoðanir Konráðs um
Imislegt í beigingarfræðinni breittust nokkuð, eftir
það að hannvgaf út þetta firsta hefti, svo að honum
líkaði það ekki alskostar, og vildi þess vegna ekki
halda ritinu áfram2. Samt sem áður bar hljóðfræðin
í þessu hefti langt af öllu því, sem þangað til hafði
sjest um það efni, og stendur hún að minni higgju
í sumum atriðum framar enn þau rit, sem síðan hafa
komið út í þeirri grein.
Árið 1860 gaf Konráð út »Sínisbók íslenskrar
tungu og íslenskra bókmenta í fornöld«, og vóru þar
í 44 sínishorn af íslenskum fornritum, og höfðu flest
af þeim ekki verið gefin út áður. Eins og við var
að búast af Konráði, var útgáfan í alla staði hin
vandaðasta.
Hingað til hafði Konráð mest fengist við útgáfur
fornrita og málfræðislegar rannsóknir, enn nú fer
1) Það er furða, að dr. Finnur Jónsson ekki skuli nefna
hana á nafn í grein sinni um Konráð, og er það liklega
sprottið af ógáti, enn ekki gert af ásettu ráði.
2) Sbr. t. d. Tidskrift for íilologi og pædagogik VI (1860)
á 252. bls.