Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1891, Blaðsíða 28
28
rímur af Tistrani og Indíönu« í 3. ári Fjölnis1. Hann
tætir rímur þessar sundur i nöpru háði. Gremja hans
ifir hirðuleisi og hroðvirkni höfundarins og ifirvanbrúk-
un hans á skáldskaparlistinni lisirsjer í hverju orði.
Hann tínir saman málleisurnar, og bögumælin, hor-
tittina og kenningaskrípin, og þvi verður ekki hruudið,
að flest það sem hann finnur að, er aðfinningar vert.
Hins vegar hefur Jónas ekki gert sjer eins mikið far
um að taka fram kosti þá, sem rímurnar og annar
kveðskapur Sigurðar hefur til að bera, eins og að
lísa löstunum, og það eitt virðist mega finna að
ritgjörðinni.
Það má nærri geta, að Sigurður Breiðfjörð og
vinir hans urðu reiðir, þegar þessi grein barst þeim
í hendur. Allir rimnavinir og flest rímnaskáld —
nema keppinautar eða öfundarmenn Breiðfjörðs —
tóku i sarna strenginn, og níðkviðlingum rigndi nú
úr öllum áttum ifir aumingja Fjölni. Sigurður skrif-
aði »Nauðsinlegt andsvar til Fjölnis frá Sigurði Breið-
fjörð« í óbundnu máli á móti greininni, og er það
rit fátækt af röksemdum, enn auðugt af óþvegnum
skammarirðum, og hefur aldrei verið prentað2. I
»Ljóðasmámunum« Sigurðar, sem komu út í Viðei
árið 1839, er og níðkvæði eptir hann um Fjölni á
18. bls. Enn samt sem áður hafði ritgjörðin talsverð
áhrif á skáldskaparstefnu Islendinga, því að varla
1) Fjölnir 3. ár, 1837, 18.—29. bls. Jón Borgíirðingur get-
ur þess til í æflsögu Breiðfjörðs, að grein þessi muni hafa
verið samin í hefndar skini firir það, að Sigurður hafði gert
lítið úr Fjölni i kvæðinu »Fjölnir erkominn Fróns að vitja»,
sem prentað er í »Ljóðasmámunum Sigurðar, Khöfn 1839« á
16. bls. Enn engin ástæða er til að halda að Jónas hafl skrif-
að ritdóminn af svo persónuiegum hvötum.
2) Jón Borgiirðingur á afskrift af þessu riti og hefur
góðfúslega iánað mjer það til ifirlesturs.