Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1891, Blaðsíða 245
245
hverra íslendinga 1 þessu efni, en varla mun það
vera að neinum mun og hvergi sézt þess getið, svo
að hann og enginn annar ber auðvitað ábyrgðina á
því, hvernig þetta starf hans er af hendi leyst. Dr.
Kaalund er nokkuð kunnur hér á landi af hinni
stóru Islandslýsingu sinni (Statistisk-topografisk Be-
skrivelse over Island), og hann er eflaust talsvert
kunnugur sögu vorri og bókmenntum, en þótt hann
að líkindum taki flestum Dönum fram að þekkingu
i þeim efnum og sé því þeirra færastur til að rita
æfiágrip merkismanna vorra, sannar það alls ekki,
að hann sé vel hæfur eða vel fær til þess, og mun
síðar lítið eitt minnzt á það.
Hinar fyrnefndu þrjár æfisögur, er dr. Kaalund
á engan þátt í, virðast oss vera dável ritaðar. Að
vísu finnst oss prófessor Gertz gjöra nokkuð lítið úr
orðabókum Páls Arnesens, einkum hinni latnesku,
en hann játar þó, að hin mikla ástundun, er þær
beri vott um, eigi hið mesta hrós skilið. Hann segir
enn fremur, að höfundurinn hafi ekki fylgt neinni
ákveðinni fastri frumreglu við orðabækur sínar og
komist víða óheppilega að orði í dönskunni, og er
eflaust nokkuð hæft í því. Æfiágrip Magnúsar Ei-
ríkssonar eptir Schwanenfltigel er mjög lipurt samið,
og auðsjáanlega ritað af hlýjum hug til hins fram-
liðna, er höfundurinn þekkti persónulega, að því er
mér hefur verið sagt, enda ritaði hann áður snotra
grein og alllanga um Magnús í lifanda lífi; hún er
prentuð í tímariti Brandesar »Det nittende Aarhund-
rede« 1877 (júní—júlí heptinu), og virðist oss að
Magnúsi og lífsstarfi hans sé lýst þar svo satt og
rétt, sem framast má verða; þar er ekki talað um
neina peysu, er sjáist á bak við allt, er hann hafi
ritað, eins og Pétur Hansen kemst hér um bil að