Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1891, Blaðsíða 53
53
september. Þegar Pjetur prófastur fór heim um
vorið eftir, var Brinjólfur bróðir hanskosinn forseti,
og var hann það síðan þangað til hann skilaði af
sjer á fundi 19. október 1845 í hendur H. Kr. Frið-
rikssonar, sem hlaut kosningu í hans stað og hafði
hann síðan forsetastörf á hendi, meðan fjelagið lifði.
Upp frá því fer framkvæmdum fjelagsins að hnigna;
fundir verða strjálir og árið 1846 varð hlje á því,
að Fjölnir kæmi út, og loksins deir fjelagið út af
vorið 1847. Það ár kom Fjölnir út í síðasta sinn.
Það kom firir ekki, þó að reint væri að ingja upp
fjelagið með þvi að taka inn níja fjelagsmenn snemma
á árinu 1847, og vóru það þessir: Gísli Gíslason,
Stefán Helgason, Sæmundur Gunnlaugsson, Jónas
Guðmundsson, Benedikt Gröndal og Jón Þórðarson
(Thoroddsen). Einhver helsta orsökin til þessarar
hnignunar virðist hafa verið fráfall Jónasar Hall-
grímssonar, sem dó 26. maí 1845, því að hann var
einn hinn besti liðsmaður íjelagsins, jafnvel eftir það
að hann var dáinn. Meginið af síðasta ári Fjölnis
eru rit hans í óbundnu máli, sem ekki komust að í
útgáfu Ljóðmæla lians árið 1847. Meðfram mun það
og hafa valdið afturkippnum, að allmargir Fjölnis-
menn hafa með tímanum sætt sig við að hafa alþingi
i Reikjavík, og bar þeim og Fjelagsritamönnum þá
lítið á milli, svo að minni ástæða þótti til að halda úti
fleiri tímaritum í Höfn enn Fjelagsritunum. Síðasti
fjelagsfundur Fjölnismanna, sem bókaður er í funda-
bókinni, var haldinn 27. mai 1874; er þar ekki nein
ákvörðun um, að fjelaginu skuli slitið, heldur sofnar
það út af þegjandi á 2. stjórnarári H. Kr. Friðriks-
sonar.
A fundabókinni má sjá, hver sje höfundur að
flestum þeim ritum, sem tekin vóru í 4 hina siðustu