Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1891, Blaðsíða 85
85
þeir upp með gelti og óhljóðum, þegar einhver kom,
þangað til Konráð hastaði á þá. Allmikið bókasafn
átti hann, enn þó minna enn við var að búast af svo
gömlum vísindamanni; hafði hann áðurorðið aðselja
mikið af bókum sínum til að gjalda skuldir. I við-
tali var Konráð hinn altilegasti og skemtilegasti, flnd-
inn og fjörugur, og mjög fróðlegt var að tala við
hann um vísindaleg efni, enn heldur var liann dul-
ur á skoðunum sinum við þá, sem hann ekki þekti
því betur. Sumarið 1883 fór jeg til Hafnar, og var
jeg þá svo lánsamur að ná fullu vinfengi Konráðs,
og hjelst vinátta okkar upp frá því. flet jeg sagt
það með sanni, að jeg hefl sjaldan kinst jafnelsku-
verðum manni í alla staði.
Konráð var lágur meðalmaður vexti, grannur og
vel vaxinn, svartur á hár og skegg, enn hærðist,
þegar hann eltist, fríður í andliti, ennið hátt og hvelft,
augun blá og snör; ljet liann skegg sittvaxa um alt
niðurandlitið, að minsta kosti á efri árum. Skáld-
mæltur var hann vel og átti hægt með að irkja, enn
lítið tamdi hann sjer það nema í vinahóp; þá kast-
aði hann oft fram lausavísum, sem altaf vóru findn-
ar og smellnar, enn stundum nokkuð klúrar. Hann
var trúrækinn maður og guðhræddur, triggur og vin-
fastur. Til merkis um trigð hans skal jeg geta
þess, að hann hafði brjefaskifti við fornvin sinn og
skólabróður Stefán Þorvaldsson, prófast og prest í
Stafholti, þangað til sjera Stefán dó1. Scheving geimdi
1) í brjefi Konráðs til mín, dags. 6. nóv. 1885, segir svo:
»Vænt þótti mjer um seinasta brjefið þitt og hjartanlega
þakka jeg þjer firir það, sem þú skrifaðir af ástvini mínum
og skólabróður sjera Stefáni í Stafbolti. Skjaldan eldast skóla-
bræður! Og jeg hef nú fengið frá honum ágætt og rækilegt
brjef líklega, slcrifað af sonarsini hans og dagsett 25. ágúst«.