Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1891, Blaðsíða 80
80
arins við báðar hinar firri ritgjörðir. Allar þessar
ritgjörðir bera hinn ljósasta vott um gáfnasnild höf-
undarins, skarpleik hans og getspeki, frábæra ná-
kvæmni og dípstu þekkingu á anda hins forna kveð-
skapar og á forntungunni. Konráð hjelt áfram að
starfa að visnaskíringum til dauðadags, og ætlaði
sjer, ef aldur hefði enst, að gefa út safn aí forn-
kvæðum með tilheirandi skíringum. Ritið var komið
nokkuð langt á leið, þegar hann dó, enn þó ekki
búið, og fanst það í skjölum hans eftir hann látinn.
Það mun verða gefið út af Arna-Magnússonar nefnd-
inni ásamt fleiri ritgjörðum hans óprentuðum.
Oftar enn einu sinni komst Konráð í ritdeilur
út af vísindalegum efnum. Hann var þá harður í
horn að taka og brá oft firir sig sárbeittri findni,
sem minnir á Heine uppáhaldsskáld Konráðs. Rit-
deila hans við Guðbrand Vigfússon i Norðra og Is-
lendingi mun helst vera kunn almenningi hjer á landi1.
Þessir tveir merkismenn báru ekki gæfu til sam-
þikkis sín á milli, og verður því ekki neitað, að
Guðbrandur fór í ritdeilunni mjög svo halloka firir
Konráði í flestum greinum, enda skorti hann mikið
á við Konráð í málfrœðislegri þekkingu. Vinur minn,
rektor Jón Þorkelsson, hefur sagt mjer, að ritdeila
hafi spunnist út úr »Frumpörtunum« milli Konráðs
og hins ágæta norska sagnfræðings P. A. Munchs,
enn ekki hef jeg getað komist ifir þau rit. Arið
1866 átti Konráð stutta ritdeilu við Benedikt Gröndal;
1) Sbr. Norðra V, 81,—84. bls. VI, 137. bls. og VIII, 66.
og 121.—122. bls. (sbr. greinir Guðbrands í Níjum Fjelags-
ritum 1857 og 1858 og í Þjóðólíi XI, 5. bls. og 119. bls.), ís-
lending I, 67.-68. og 139. bls. (sbr. Þjóðólf XII, 77. bls.),
III, 39., 68., 79., 108. og 116. bls.