Studia Islandica - 01.06.1976, Qupperneq 18

16
13 Bókaflokkar eru algengir í barnabókaútgáfu eins
og í skemmti- og afþreyingarsagnaútgáfu (M. Poirot, Jam-
es Bond og félagar). Með bókaflokki á ég við, þegar tvær
eða fleiri sögur fjalla um sömu aðalpersónur.
Meðal blandaðra bóka í 1. flokki er aðeins ein, sem
tilheyrir sagnaflokki, Strandið í ánni (114). Meðal drengja-
bóka eru alls 65 úr bókaflokkum, eða 71.4% bókanna, og
37 af stúlknabókunum, eða 72.5% þeirra. Hlutfallið breyt-
ist ekki til muna innan tímabilsins, þetta er síst fátiðara í
byrjun en undir lok þess.
1 mörgum flokkum eru einungis tvær bækur (204 og
215, 216 og 217, 340 og 341 o. fl.), en lengstu flokkamir
eru með sjö bækur hver. Það eru bækumar um Óla og
Magga eftir Ármann Kr. Einarsson (241—6 og 249),
öddubækurnar eftir Jennu og Hreiðar Stefánsson (301—
7) og sögurnar um Siggu og skessuna eftir Herdísi Egils-
dóttur (332—-8). Um þær síðastnefndu hafa komið út fleiri
bækur síðan 1970.
Að því er virðist má skipta sagnaflokkum gróft í þrjá
staði eftir einkennum þeirra.
Stærsti flokkurinn (52 sögur) er sá, sem mætti nefna
sjálfstæðar sögur i flokkum (s). Þær fjalla um sömu per-
sónur og koma út í ákveðinni röð, en hver þeirra sem er
gæti staðið ein og röðin á þeim skiptir litlu eða engu máli.
Stundum virðast persónur alltaf jafngamlar, þótt hver
bókin reki aðra, og persónueinkenni breytast ekki neitt,
persónur taka engri þróun.
1 þessum sögum skiptir ævintýrið öllu máli, og í þeirra
liópi em allir glæpareyfarar tímabilsins. Sem dæmi um
bókaflokka af þessu tagi má nefna sögurnar um Gvend
Jóns og félaga (219—20), Óla og Magga (241—6 og 249),
Siggu og skessuna (332—8) og önnu Heiðu (310—14), og
glæpareyfarana um Brodda (232, 234, 253) og Bolla,
Adda og Skúla (231, 238, 240).
Næststærsti hópurinn (42 sögur) eru sögur, sem mark-
visst fylgja æviferli söguhetju um eitthvert skeið, og at-