Studia Islandica - 01.06.1993, Blaðsíða 104

102
eigi, bregðr ok eigi vara fyrir honum. Gengr Þorsteinn til fangs
við hann, ok í því bregðr hann saxi undan skikkju sinni ok
mundar til hqfuðs á Gesti, en svá tóksk til, at á yxlina kom, ok
var þat ógeigvœnligt sár, sannask hér it fornmælta, at eigi má ó-
feigum bella, ok skeindisk Gestr lítit. Væringjar hlaupa upp
þegar, ok er eigi annars kostr en Þorsteinn sé þar strax drepinn,
því þat váru lpg hjá þeim, ef annarr veitti pðrum banatilræði, þá
þeir váru at leikfangi, skyldi sá eigi fyrir fara nema lífinu. Gestr
fellir bœn at Vœringjum ok gefr þeim hálft fé sitt Þorsteini til lífs
griða, segir þeim allan málavpxt ok biðr Þorsteini lausnar; eigu
þar ok npkkurir menn hlut at, at honum væri líf gefit, ok gerðu
þat þeir menn, er tæðu máli Þorsteins at vilja Gests, er vissu ætt-
arferð Þorsteins. Nú er Þorsteinn lauss gefinn; biðr Gestr hann
nú at láta af at sitja um líf sitt optar, þar hann megi sjá, at honum
verðr eigi auðit at koma sér af dpgum, ok fari þat mjgk at mála-
vpxtum, því hann hafi eigi sakalaust vegit Styr. Þorsteinn heitir
því, en biðr Gest at vitja aldri á Norðrlpnd aptr, ok þvi heitir
Gestr ok efndi. Er nú Þorsteinn orðinn félauss eptir allt þetta,
ok gefr Gestr honum fé til ferðar ok skiljask nú sáttir. Ferr Þor-
steinn nú til Nóregs aptr ok er þar næsta vetr eptir, ferr um
sumarit út til íslands, ok þykkir frændum hans ferðin gæfulítil
verit hafa. En Gestr kemr aldri á Norðrlpnd síðan, þótti þar
dugandi drengr, er hann var, ok er eigi getit, hvárt ngkkut
manna sé frá honum komit. Þorsteinn sezk at búi undir Hrauni
eptir fpður sinn ok bjó þar alla ævi upp þaðan. Nú eru þrír vetr
liðnir, síðan Þorsteinn fór útan í fpðurhefndirnar, ok eru þeir
Gestr ór spgunni.1
Þetta er merkileg saga og fyrir margra hluta sakir íhugunar-
verð. Fyrst ber að taka fram, að þessi sögukafli er einungis til
í endursögn Jóns Ólafssonar, og í annan stað leikur lítill vafi
á, að hann muni vera úr frumsögunni.2
Tímatal Heiðarvígasögu kemur í bág við aðrar heimildir,
og hefur Sigurður Nordal gert grein fyrir því helsta, sem á
milli ber.3 Ein tímaskekkja Heiðarvígasögu er talin vera sú,
að sagan lætur líða fimm ár í stað eins milli vígs Styrs og dráps
1 Hvs., 241-244.
Hvs., cxxvi.
3 Hvs., cxxiii-cxxvii.