Studia Islandica - 01.06.1993, Side 122

120
Nú spyrr Þórhalli, at Styrr er heiman farinn; ok hér um eptir tvá
daga tekr hann sik upp ok flytr nú fyrst búsgpgn sín; hefir hann
meðferðis níu klyfjaða hesta ok einn húskarl með, sem Ingjaldr
hét; ætlar hann í næstu ferð at flytja sik alfarit með konu ok
bgrnum. Styrr hefir fengit grun af fyrirætlun Þórhalla, snýr af
vegi sínum ok sezk í veg fyrir hann sunnan í heiðarbrekkunum,
þar hann veit, at leið Þórhalla liggr um. Styrr reið við fimmta
mann. Nú kemr Þórhalli með húskarli sínum vestan af fjallinu
ofan í brekkurnar; húskarlinn var betr skyggn en Þórhalli ok
segisk sjá þar menn í einni brekku ok segisk ugga, hvárt allt
muni trútt, ok mætti vel ske, at hér væri Styrr. Þórhalli segisk
vera fyrir því óhræddr. Þá þeir koma npkkuru nær, segisk Ingj-
aldr þekkja, at þetta er Styrr, ok muni hann hafa eitthvat illt í
sinni, þar hann hagi svá ferðum sínum, ok telr bezta ráð, at þeir
snúi aptr, því þó þeir hafi hesta lúnari, þá megi enn vel takask
at ríða undan þeim vestr af fjallinu, ok þá verði þeim nóg til
manna styrks. Þórhalli vill þat eigi ok segisk aldri skulu svá
hræddr, at hann renni undan mgnnum, þó fleiri sé, ok bindi svá
með hræzlu sakar at sjálfum sér; viti hann eigi heldr, at hann
hafi ggrt þær sakar við Styr, at þess sé verðar, at hann leiti eptir
bana sínum. Ingjaldr vill samt til baka ríða, því hann hafi skjót-
ara hest, ok afla sér manna, ef þeira kunni at þurfa, sem sér
sýnisk, ok viðskipti þeira yrði eigi svá skjót. Þórhalli segir, hann
megi því ráða, því ef Styrr hafi víg í hug, muni hann eptir sér
sœkja heldr en honum. Ríðr nú Ingjaldr til baka, þat hraðast
hann getr, en Þórhalli rekr áfram hestana sína leið ok lætr, sem
hann verði þeira eigi varr. Þegar þeir sjá Þórhalla, skunda þeir
á hesta sína ok ríða í veg fyrir hann; mœtask þeir Styrr, ok heils-
ar Þórhalli honum vingjarnliga. Styrr spyrr, hvat valdi þessum
tiltekðum hans, er sér lítisk, hann vili flytja sik ór heraðinu. Þór-
halli segisk því sjálfr ráða, þó hann leiti sér betri bólfestu, en
kvezk eigi kunna skil á því, at hann mœtir Styr hér. Styrr segisk
svá hafa til ætlat, at þeir fyndisk hér, ok at þat yrði fundr þeira
inn seinasti. Þórhalli segisk eigi vita sik hafa þat til saka gprt, at
hann þurfi at banna sér leið sína, ok eigi vænti hann þess, at
hann siti eptir lífi sínu. Styrr mælti, at svá minntisk hann sein-
asta viðtals á Jgrva, at eigi þylði hann honum lagabrot eða ngkk-
ura skapraun við sik, ok sé nú eigi annars kostr en verja sik. Þór-
halli kvezk eigi flýja mundu. Sœkja nú menn Styrs at honum í
ákafa, en Styrr gefr sik eigi at; versk Þórhalli vaskliga ok veitir