Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1891, Page 13
13
rokinn og gengur berserksgang, og meðan hann
leikur sjer í meinleisi og er ekki nema tilfinningin
tóm, veit enginn firri til, enn hann verður meinhœðinn
og tilfinningarlaus. Fáir munu vera sjálfum sjer ó-
líkari — nema þegar hann talar um freleið, þá er
hann œfinlega sjálfum sjer samur, þti að Hœnir ann
frelsinu, eins og allir þeir, sem bestir og vitrastir eru«.
Hin hjartnæma viðkvæmni — »angurblíðan«, sem
Jónas kallar — hin meinfindna hæðni og heita frels-
isþrá hins þíska skálds virðist hafa snortið líka
strengi í brjósti Konráðs. Það má telja víst, að
Konráð hafi leitt athigli vinar síns Jónasar Hall-
grímssonar að Heine og öðrum þískum skáldum,
þegar Jónas kom til Hafnar. Hannes Hafstein segir
svo í æfisögu Jónasar, að hann hafi gefið sig mikið
við að stunda bókmentir og skáldskaparrit enn lítið
ort firstu árin sín í Kaupmannahöfn1, og mun Kon-
ráð hafa kent honum firstur manna, að bergja á
hinum auðuga brunni þískra skáldrita, og haft tals-
verð áhrif á hann í þessu sem fleiru. Þíska var
ekki kend á Bessastöðum, og mun Jónas lítið eða
ekkert hafa kunnað í þeirri tungu, fir en hann kom
til Hafnar. Auk þess lagði Konráð mikla stund á
heimspeki að sögn Þórðar kammerráðs Guðmunds-
sonar, og mælt er, að Sibbern háskólakennari hafi
sagt, þegar hann prófaði Konráð í heimspeki árið
1832, að hann mindi ekki til, að hann hefði haft
jafnmikla ánægju af að prófa neinn eins og Konráð
þá, enda fjekk hann ágætiseinkunn í sálarfræði og í
forspj allsvísindum.
Einkum mun þó Konráð hafa gefið sig við mál-
1) Jónas Hallgrímsson: Ljóðmæli og önnur rit. Khöfn
1883. XVI. bls.