Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1891, Blaðsíða 248
248
hlaupið yfir, verða ekki héðan af taldir nema ef vera
kynni í viðaukabindi aptan við allt safnið, er þyrfti
liklega að vera tiltölulega fjölskrúðugt af íslenzkum
mönnum, ef vel væri og vér ættum nokkurn veginn
að ná rétti vorum í þessu efni í samanburði við
Dani. Oss hefði þótt tilhlýðilegt, að auk síra Þór-
arins og síra Þorkels, hefðu einnig verið teknir
nokkrir fleiri núiifandi merkismenn í þessi bindi
safnsins, og viljum vér helzt nefna: Einar As-
mundsson í Nesi, Eirík Briem prestaskólakennara,
Pál Briem sýslumann, síra Þorvald Björnsson á
Melstað og sérstaklega síra Valdimar Briem, því að
það má óhætt fullyrða, að Danir sjálfir eiga nú sem
stendur ekkert sálmaskáld, er komist til jafns við
hann, og þótt hann hafi aldrei setið á alþingi né
tekið þátt í stjórnmálum, finnst oss, að sálmar hans
hefðu fyllilega getað heimilað honum ofurlítið rúm í
ritsafni þessu. I formálanum framan við fyrsta
bindið, er tekið fram, að höfuðskilyrðið fyrir því, að
einhver verði tekinn í safnið sé, að hann hafi »al-
menna þýðingu«, sem líklega á svo að skilja, að
hann hafi haft eða hafi einhverja þýðingu fyrir rikið
í heild sinni (alríkisþýðingu) eða sé að minnsta kosti
almennt kunnur annaðhvort að góðu eða illu, því
að eptir þvi sem sagt er í formálanum getur jafnt
hið illa sem hið góða, heimilað hverjum einum rétt
til upptöku i safn þetta, en aptur á móti fá þeir
ekki að komast að, sem að eins hafa verið atkvæða-
menn í einhverju sérstöku héraði eða lítilli sókn,
sem ekki er heldur að vænta, því að einhver tak-
mörk verður að setja í þeim efnum. Samkvæmt
þessum reglum hyggur dr. Kaalund ef til vill, að
hann hafi fullan rétt til að sleppa bæði sira Valdi-
mar Briem og öðrum lifandi og látnum íslendingum,