Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1891, Blaðsíða 273
273
setla jeg að færa til nokkur dæmi upp á þetta, ef ske
mætti að athugasemdir mínar mættuverða einhverj-
um þeim, er bókina nota við kennslu, að einhverju
gagni.
Mest ber á ósamkvæmninni í að greina rjett y
og i eða ý og í. Utgef. ritar þannig—jeg tilfæri
hið ranga fyrst, hið rjetta síðar; tölurnar tákna
hlaðsíðu og línu að ofan eða neðan —: lcrystall l8,
139, 3074, en kristall 2567, 27518; ítarlega XIII10
(formál.), en ýtarlega 12014; skirlega 12220, en skýr
•8714, 1014 og skýrt 301u; skrýtlur 13411 og skrýtilegt
2314, en skrítnasta 922; gyrðir l8, en girðir 3052;
kveiktu 29211, en kveykja 2028; týndum (= lásum)
235i2, en tíndu 2806; strik 310io, en stryk 2634;
reygja 32910, en reigjast 254s. Auk þess er stundum
ritað i eða i þar sem á að rita y eða ý, t. d.: firðar
27° f. fyrðar; skilmast 446 f. skylmast; gyrti 175u
f. gyrti (söðulgjörð); reifi 1562 f. reyf.
Sama ósamkvæmnin kemur fram í því, að greina
rjett s og z, t. d.: stansar ll18, en stanza 906, en
])ó einkum í þolmynd sagna, t. d.: þróast 279 f.
þróazt; þverskallast f. þverskallazt; rnatast f. matazt;
fundisk f. fundizk.
I hinni almennu skólarjettritun er það regla,
að rita tvöfaldan samhljóðanda, þótt samhljóðandi
fari á eptir, ef svo er ritað í meginhluta orðsins eða
í þeim myndum þess, sem enda á hljóðstaf. Jeg
skal nú láta ósagt, hve heppileg þessi regla er, en
vilji menn fylgja skólarjettrituninni, þá verða menn
að lúta þessari reglu. Útgef. hefir líka fylgt henni
hjer um bil alstaðar, en þó er hann ekki ætíð sjálf-
um sjer samkvæmur í því. Hins vegar ritar hann
■einnig stundum tvöfaldan samhljóðanda, þar sem
•ekki á að rita svo samkvæmt hinni almennu rjett-
18