Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1891, Page 289
V. William Morris.
Þessi maðu er eitt af hinum þrern höfuðskáld-
um Englendinga, sem nú eru uppi. Hinir eru Tenn-
yson og Algernon Charles Swinburne. Þess vegna
er það merkilegt fyrir oss, að aldrei heíur nokkur
Englendingur verið jafn íslenzkur í anda og Morris.
Hann svo að segja dregur að sér sögulopt og hfir á
sögutímanum og mundi feginn vilja breyta þessum
síðasta fjórðung nítjándu aidarinnar 1 söguöld, ef þess
væri auðið.
Morris er fæddur í Lunúnum 1834. Faðir hans
var ríkur kaupmaður og fékk Morris ágætt uppeldi
og gekk í Oxforðarháskóla. Lagði hann sig þá mest
eptir að mála og var honum það vel gefið. Er hann
ekki enn með öllu hættur að mála og uppdrættir
hans til veggtjalda og litglers eru taldir afbragð í
sinni tegund. Hann hefur verið »sósíalisti« síðan
liérumbil 1880, og samrýmist það vel við skáldsjónir
hans. Hann býrí Kelmscott House, í Hannnersmith,
einni undirborg Lundúna, og heldur hann sósíalista-
fundi á hverju sunnudagskveldi heima lijá sér í her-
bergjum, sem eru prýdd dýrgripum og listaverkum
frá miðöldunum. Fáir sýna miðaldakirkjunum meiri
rækt en Morris, og hefur hann varnað því, að sumar
þeirra væru brotnar, en prestum vill hann engin
grið gefa.
Hin fyrstu kvæði hans komu út 1858 og hét
bókin »The Defence of Guenevere and other Poems«.
Þessi kvæði hafa yfir sér fornan og romantiskan blæ
frá tólftu og þretfándu öld, en þegar 1858 ber á því,
að hann er meistari í að segja f'rá, svo það stendur
ljóst fyrir auganu, sem hann lýsir. Hann er sögu-
maður. »Life and Deatli of' Jason«, 1867, er heljar-
mikil drápa upp á 10,000 línur, enda kvað Morris
19