Studia Islandica - 01.06.1993, Qupperneq 135

133
Víga-Hrappi á Hrappsstöðum er t.d. sagt í Laxdælu, að hann
hafi gengið aftur:
En svá illr sem hann var viðreignar, þá er hann lifði, þá jók nú
miklu við, er hann var dauðr, því at hann gekk mjpk aptr. Svá
segja menn, at hann deyddi flest hjón sín í aptrgpngunni.1
Hið illa er svo máttugt í fari Styrs, að hann gengur aftur með
þeim ósköpum, að hann skipar sér í sveit með mögnuðustu
draugum íslendingasagna, þeim Þórólfi bægifót í Eyrbyggju
og Glámi í Grettissögu. Draugasaga Styrs er lykilsaga við
túlkun Heiðarvígasögu, og því er ærin ástæða að tilfæra
draugasöguna óstytta. Eftir aftöku Styrs segir sagan:
Váru þá send boð Snorra sem skjótast; hann kom, nefndi vátta
at sárum Styrs ok bjó um líkit, ferr síðan þaðan ok kemr at
kveldi til bónda þess, er Snorri hét ok bjó í Hrossholti, sagðisk
hafa með lík at fara ok bað um greiða; honum var veittr hann
eptir fpngum. Líkit hafði dregizk nykkut ofan í Haffjarðará ok
vpknat til hgfuðsins; var því kyntr eldr upp at þurrka þat.
Snorrri bað fólk at hafa kyrrt um sik um nóttina. Bóndi átti doetr
tvær; hét gnnur Guðríðr; hon var sextán, en hin fjórtán vetra;
þær hvíldu báðar í einni rekkju. Þá fólk var allt í svefni ok góðr
tími af nóttu, tók þeiri ellri svá mjgk at óróask, at hon brauzk á
hæl ok hnakka. Hin spyrr, hvat veldr; hon segir, at hon hafi
heyrt mikit sagt af Víga-Styr, en aldri sét hann, meðan hann var
á lífi; nú sé sér á engu meiri fýsn en at sjá hann. Hin svarar, hon
skuli eigi mæla soddan heimsku, at vilja sjá hann nú dauðan, er
mgrgum stóð mikill ótti af í lífinu, ok biðr hana hætta þessu tali.
Litlu síðar vekr hon sama mál ok tekr nú meir at ókyrrask en
fyrri, segisk aldri fá betra fœri at sjá hann en nú. Hin yngri vill
hamla sem fyrr, en sú ellri ræðr meira; fara nú báðar á foetr;
ræðr sú ellri ferðinni, en hin ferr eptir. Styrr var rifaðr í húð, en
líkit hafði dregizk ofan í ána um daginn, og var því sprett frá
hpfðinu; eldrinn var út brunninn ok glœðr eptir; var ljóst it efra
1 Laxd., 39. — G. Turville-Petre hefur komist svo að orði um hina látnu:
„The benevolent dead may help their relatives and neighbours, but the
wicked will grow even more dangerous and wicked than before.“ Mylh and
Religion of the North, 269. Turville-Petre tekur dæmi af Þórólfi bægifót, en
Víga-Styrr mætti fljóta með.