Studia Islandica - 01.06.1993, Qupperneq 215

213
Odd fylgdar, og kynnir J'órarinn hann með þessum orð-
um:
„Bœr heitir á Bakka; hann er fyrir útan Húnavatn, þar bjó kona
sú, er Þórdís hét ok var kglluð gefn ok var ekkja. At ráðum var
með henni maðr sá, er Oddr hét; hann var gildr maðr fyrir sér.
Ekki var hann eins kostar féggfugr eða ættstórr; þó var hann
frægr maðr; hann skaltu biðja fylgðar með þér; hann ræðr
svgrum."1
Þegar Barði kemur síðar að máli við Gefnar-Odd, stendur
ekki á svari: „ok þótt þú hefðir kvatt vetri fyrr eða tveimr, þá
mynda ek þó búinn þeirar ferðar.“2 Eftir langan og kostgæfi-
legan undirbúning að suðurförinni safnar Barði saman þeim
mönnum, sem ráðnir eru til ferðarinnar, og ríður „laugar-
morgininn“ til Gefnar-Odds, sem væntir Barða:
Nú ríðr Barði þaðan ok kemr á Bakka, þar sem Þórdís bjó, ok
stóð þar hestr sgðlaðr, ok skjgldr stóð þar hjá, ok riðu þeir heim
mikinn dyn í túnit eptir hgrðum velli. Þar var úti karlmaðr ok
kona, ok þó hon hgfuð hans, ok váru þau Þórdís þar ok Oddr,
ok var at vanlykðum ngkkut, er hon þó hgfuð hans, ok hafði hon
eigi þvegit lauðr ór hgfði honum. Ok þegar er hann sá Barða, þá
sprettr hann upp ok fagnar honum hlæjandi. Barði tók vel
kveðju hans ok biðr konu lúka verki sínu ok vaska honum betr.
Hann lét svá gera; ok nú býsk hann ok ferr með Barða.3
Af líkum má ráða, að Oddur sé talinn með þeim mönnum
Barða, sem haldnir eru „stríðastir ok torsveigstir“, og sé því
ekki látinn taka þátt í aðförinni að Gísla á Gullteig.4 Af fram-
göngu Odds í Heiðarvígum er þetta sagt:
Eyjólfr gengr í móti Oddi, ok berjask þeir, ok erþar hvárrtveggi
inn bezti drengr; ok nú hóggr Eyjólfr til Odds, ok kemr á kinn-
ina ok í hváptinn, ok verðr þat mikit sár. Þá mælti Eyjólfr:
„Vera kann, at ekkjunni þykki versna at kyssa þik.“ Hann (þ.e.
Oddur) segir: „Lengi hefir eigi gott verit, en þó mun nú
2 Hvs., 264.
3 Hvs., 269.
4 Hvs., 273.
Hvs., 285.