Bibliotheca Arnamagnæana - 01.10.1979, Blaðsíða 110
88
hluta. oc breNa 10fynber af mæNom i franar elde. En ef ver mælom
beffa hlute gober 1 'bréobr. ba hyGeb ér at fiolfom ybr. oc raNfacheb lif
ybvart oc 12hugfcot. oc viteb ef necquat fiNeb ér beirra hluta i atferb
ybvarre 13ef ér megeb comafc til beff engla libf ef nu fegiom vér fra. En
14fu aond ef vefol ef etke fibr i fér af béim gobom hlutom ef nu tfN-
,5dom vér. En fu ænd ef eN vefalle ef eige graetr bat ef hon miffer beffa
l6dvgnaba. Sa ef melt harmaNde ef fh'cr ef oc harmar fic eige 17fiålfr.
Virbom ver oc ba craft gobf vina. oc fyfomc af aollom mætte til l8fva
heilagrar åltar. Harme fa ef beffa lånf ef andvane. en 19fa <er> Iltet hever
af. aovynde haN eige baN ef meira hever. buiat fu ef gréin 20heilagra
engla a himne at abrer ero aobrom éobre. oc aofyndar enge 21aNan. bat
fiNfc i keNingom dionifii bifcopf at hin miNe éin engla fyl22ke ero fend
af gobe til hialpar maoNom fynelega eba ofynelega. bat 23ero ærer oc
hæfob eérer. en hin éobre fylke fara hverce til hiNar ytre 24bionofto.
bui mon ifaiaf fpåmabr byckia igegn mæla. ba ef haN quab fva 25at
orbe. Ein af serafi'm flo til min oc hafye glob ihende ef haN 26toc af
altåre. oc brå haN bui amuN mér oc mælte, betta fnart 27varrar binar.
*eba] oc b. 19 O] mgl. i b. 27 hreinafc] hreinfafc a. Jf. Fritzner IV
vitiorum rubiginem purgant. Qui ergo ita ad amorem sui conditoris inflammati
sunt quo nisi inter seraphim numerum sortem suæ vocationis acceperunt?
1253D/I254A 12. Sed hæc, fratres charissimi, me loquente, introrsus vos ad vosmetipsos
reducite, secretorum vestrorum merita cogitationesque discutite. Videte si
quid jam boni vobiscum intus agitis, videte si in numero horum agminum, quæ
breviter tangendo perstrinximus, sortem vestræ vocationis invenitis. Væ autem
animæ quæ in se de his bonis quæ enumeravimus minime aliquid recognoscit,
eique adhuc væ deterius imminet, si et privatam se donis intelligit, et
nequaquam gemit. Quisquis ergo talis est, fratres mei, gemendus est valde,
quia non gemit. Pensemus ergo accepta electorum munera, et virtute qua
possumus ad amorem tantæ sortis anhelemus. Qui in se donorum gratiam
minime recognoscit gemat. Qui vero in se minora cognoscit, aliis majora non
1254B invideat, quia et supernæ illæ distinctiones beatorum spirituum ita sunt
conditæ, ut aliæ aliis sint prælatæ. Fertur vero Dionysius Areopagita, antiquus
videlicet et venerabilis Pater, dicere (De Cæl. Hierarch. cap. 7, 9, 13) quod
ex minoribus angelorum agminibus foras ad explendum ministerium vel
visibiliter vel invisibiliter mittuntur, scilicet quia ad humana solatia ut angeli
aut archangeli veniunt. Nam superiora illa agmina ab intimis nunquam
recedunt, quoniam ea quæ præeminent usum exterioris ministerii nequaquam
habent. Cui rei illud videtur esse contrarium quod Isaias dicit: Et volavit ad
me unus de seraphim, et in manu ejus calculus, quem forcipe tulerat de
altari, et tetigit os meum (Isai. vi, 6, 7). Sed in hac prophetæ sententia vult