Bibliotheca Arnamagnæana - 01.10.1979, Blaðsíða 187
161
1.4. Fyrir roskum åratug sta&hæf&i Jonas Kristjånsson, a5 Forgeirs
fåttur hofleysu i Fostbrædra sogu sé ad verulegu leyti snidinn eftir
fråsogninni af feim Amgrimi og Steinolfi i Glumu6. \ doktorsriti sinu7
hlitir Jonas somu hugmynd, en far telur hann upp nokkrar sogur, sem
hann hyggur hafa haft åhrif å Fostbrædra sågu, en ekki getur hann
fess, a& Laxdæla kunni ad hafa haft åhrif å hofleysufått, fott hann
telji a&rar lysingar feirrar sogu fyrirmyndir ad einstokum atri6um i
Fostbrædra sogu. Nu fykja mér hugmyndir Jonasar um aldur og
skopun fe irrar ågætu sogu allar hinar merkilegustu, en fo get ég ekki
sætt mig vi& fær adferdir, sem hann beitir vi& ad syna rittengsl me6
Islendingasbgum. Greinarkom fetta er einkum ritad i fvi skyni a6
skyra hofleysufått med odru moti en hann hefur gert. I skemmstu måli
sé ég enga åstædu til ad ætla, ad hofundur Fostbrædra hafi fekkt
Glumu\ 611 samkenni fessara sagna verda skyrd med odrum hætti. Fo
er hitt e.t.v. ollu isjårverdara atridi, ad Jonas beitir hér adferdum, sem
utgefendur Islenzkra fomrita og ad rir kannendur sagnanna telja full-
komlega visindalegar, fott stadhæfmgar feirra verdi oft å tidum hvorki
sannadar né afsannadar. Hér er fvi forf nyrri rannsokna og haldbetri
adferda, og vænti ég fess, ad grein min verdi monnum til vidvorunar,
ad taka ekki fullyrdingar lærifedra um åhrif einnar sogu å adra sem
sjålfsagdan hlut.
2.1. Soguf rådur hofleysufåttar er å fessa lund: Ekkjan Fordis i
Olafsdal å son sem heitir Eyjolfur og elur upp frænda sinn Torgeir
hofleysu. “Feir våru fostbrædr Forgeirr ok Eyjolfr, ok var vingott med
feim å unga aldri”. Framfærslukerling i Olafsdal amast oft vid glimum
feirra og glettingum, og einn dag bregzt hun illa vid: “Spå mun ek ykkr
spå, at svå vel sem nu er med ykkr, at fit munud verst skilja ykkart
vinfengi ok fostbrædralag”. Sidar fara feir utan til Noregs, kaupa far
skip og halda fvi i haf, en fegar feir nålgast Island, skilur få å um
landtoku; “feir fostbrædr våru svå reidir, at feir toku til våpna, en
menn gættu feira, svå at ekki sakadi til”. Eyjolfur fer heim til modur
sinnar i Olafsdal, en Forgeir tekur sér vist vestur i Garpsdal. Um
veturinn tok spåkerlingin sott og andadist nottina eftir pålmasunnudag.
Eyjolfur og huskarlar hans fluttu lik hennar yfir fjord til Reykhola, fvi
6 Jonas Kristjånsson, “F ostbræéra^vi g”, Einarsbok (Reykjavik 1969), 196-204.
7 Sami hofundur, Um Fostbrædrasogu (Reykjavik 1972), 226-28.
Opuscula VII - 11